[เถรี]

วันหนึ่งจึงได้ปรารภกราบเรียนกับหลวงปู่ว่า “หลวงปู่ขอรับ บุญของหลวงปู่ก็กินไม่ไหวใช้ไม่หมดอยู่แล้ว ทำไมยังต้องลำบากลำบนตื่นแต่มืดแต่ดึกขึ้นมาเพื่อใส่บาตรทุกเช้าด้วย ?”

หลวงปู่ท่านว่า “ไฮ้...คุณก็...คนเราถ้าปีนพ้นเหวขึ้นมาได้ก็มีแต่ต้องตะเกียกตะกายไปให้พ้นจากขอบเหวให้ไกลที่สุดเท่าที่จะไกลได้ มัวแต่ไปนั่งเพลินอยู่ตรงนั้น ถ้าหากว่ากลิ้งตุ้บไปอีกแล้วจะว่าอย่างไร ?” นี่คือความไม่ประมาท

แม้ว่าหลวงปู่ท่านจะชำระจิตใจให้ผ่องใสจากกิเลสได้อย่างวิเศษยิ่งแล้ว แต่ยังคงสั่งสมบุญเป็นปกติ เป็นปุญฺญกาโม บุคคลผู้ใคร่ในบุญจริง ๆ นี่คือตัวอย่างที่อยากจะบอกว่า ในเมื่อความตายมาจ่ออยู่กับเราแค่ลมหายใจเข้าออกแล้ว เราควรที่จะเร่งสั่งสมบุญใน ทาน ศีล ภาวนา ให้มากเข้าไว้

ในเรื่องของทาน เราจะเห็นแล้วว่าหลวงปู่ท่านทำทานเป็นปกติ โดยเฉพาะทุกวันศุกร์จะมีการนิมนต์พระมารับสังฆทาน เพื่ออุทิศส่วนกุศลให้แก่ หลวงปู่ท่านเจ้าคุณนรรัตนฯ ธมฺมวิตกฺโก ที่เป็นทั้งสหธรรมิกและเป็นทั้งครูบาอาจารย์ของท่าน ทำต่อเนื่องมาตั้งแต่หลวงปู่ท่านเจ้าคุณนรรัตนฯ ธมฺมวิตกฺโกมรณภาพ จนถึงวาระสุดท้ายของชีวิตของหลวงปู่ท่าน โดยไม่ได้เว้นแม้แต่วันศุกร์เดียว

ในส่วนของศีลนั้น แม้ว่าหลวงปู่จะเป็นพระภิกษุ รักษาศีล ๒๒๗ ข้อพร้อมกับอภิสมาจารต่าง ๆ ก็ตาม แต่เมื่อถึงเวลาไปเจริญกรรมฐานที่บ้านสายลม ซึ่งพระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราชพรหมยาน หรือที่เรารู้จักกันในนามหลวงพ่อฤๅษีวัดท่าซุง นำญาติโยมทั้งหลายสมาทานจะเป็นศีล ๕ หรือศีล ๘ ก็ตาม หลวงปู่ท่านจะพนมมือสมาทานศีลตามไปด้วย สมาทานเสียงดังเป็นตัวอย่างให้แก่ทุกคน

พอถึงเวลาจบการสมาทานศีล พระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุงสรุปว่า สีเลน สุคตึ ยนฺติ สีเลน โภคสมฺปทา เป็นต้น ท่านก็กอบรับเอาพรนั้นใส่เศียรเกล้าของตนเป็นตัวอย่าง