[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "อยู่วัดแล้วแรงกระทบมีเยอะ ไม่ว่าวัดไหนก็มี..ขอยืนยัน ใครที่คิดว่าแน่ เข้าวัดไปหงายท้องมาเยอะแล้ว เพราะว่ากำลังใจของผู้ปฏิบัติธรรม โดยเฉพาะในระดับแรก ๆ ยังเก็บกดกิเลส ยังไม่สามารถที่จะตัดได้อย่างแท้จริง พอเก็บไปนาน ๆ กระทบซ้ายกระทบขวาเข้า ไม่รู้ว่าจะไประเบิดใส่ใคร ก็ระเบิดใส่กันเอง ยิ่งวัดไหนเป็นสำนักปฏิบัติมีคนมาก ๆ แล้วจะมีสารพัดเรื่องเลย

เราเองถ้าไม่เข้าใจสภาพธรรมชาติของคนที่เก็บกดกิเลสใหม่ ๆ ว่าเป็นอย่างไร เราก็จะไปนั่งคร่ำครวญว่าทำไมอยู่วัดแล้วเป็นอย่างนี้ ยุ่งไปหมด เพราะเราไปตั้งความหวังว่าเขาจะดี ที่เขาเข้าวัดก็เพื่อที่จะไปพัฒนาตัวเองให้ดี ที่เราโดนมานั้นเขาดีขึ้นมาตั้งเยอะแล้ว ถ้าหากว่าเมื่อก่อนที่เขายังไม่ทำตัวให้ดีขึ้นมา เราอาจจะโดนหนักกว่านี้อีก..!

อาตมาจึงสรุปให้กับตัวเองได้ตั้งแต่สมัยที่ยังอยู่วัดท่าซุงแล้วว่า “วางก่อน สบายก่อน” ถ้าใครอยากแบกก็ปล่อยให้แบกไป แต่ให้วางในลักษณะผู้มีปัญญาจริง ๆ นะ อย่าไปวางใส่หัวคนอื่น..!

อยู่ในวัดต้องไปเป็นหน้ากระดาน เวลาทหารเข้าตีข้าศึกต้องไปเป็นหน้ากระดาน เพราะว่าถ้าล้ำหน้าอาจจะโดนเพื่อนข้างหลังยิงเสียเอง ทำตัวเด่นเมื่อไรเดี๋ยวจะซวย อาจจะโดนแอบแทงข้างหลังเมื่อไรก็ได้ ให้ทำตัวกลมกลืนกับเขา แล้วแอบปฏิบัติของเราเอง"