[ตัวแสบจำเป็น]

กลับมาแล้วค่ะ ในที่สุดก็ถึงฤกษ์ดี คือฤกษ์ไอ้หยกสะดวก ฮ่า ๆ
ขอเชิญพี่ ๆ น้อง ๆ กลับมาสู่ท้องเรื่อง "ตูมันอ้วน!!" ต่อนะคะ
วันนี้จะเล่าเรื่องที่ไปกราบหลวงตาวัชรชัย ที่วชิรพยาบาล เมื่อวันที่
๒๔ เมษายน ๒๕๕๒ เมื่อครั้งที่หลวงตามาทำ "บอลลูนหัวใจ" ค่ะ

ในครั้งนั้น หลวงตาใจดี มานั่งที่เก้าอี้หนังนิ่ม ๆ สีขาวบุนวมอย่างดี(มั้ง)
ข้าง ๆ เตียงผู้ป่วย ทั้ง ๆ ที่หลวงตาเพิ่งจะทำบอลลูนไปเมื่อวันก่อน
ใบหน้าของหลวงตา ยิ้มแย้มแจ่มใส กระแสเมตตาส่งมาให้หยก และชาวคณะ
ตั้งแต่พวกเราเหยียบย่างเท้าเข้าไปที่ห้องผู้ป่วยแห่งนั้น เนื่องจากเกรง
จะเป็นการใบ้หวย ถึงไม่ขอบอกหมายเลขห้องค่ะ (อันที่จริงแล้ว จำไม่ได้ )

เมื่อไปถึง โชคดีของหยก ได้ที่นั่งชั้นริงไซด์ นั่งตรงหน้าหลวงตาพอดี
แค่เงยหน้า ก็สบตาหลวงตาได้
แต่ถึงจะโชคดีปานนั้น แต่ปากมันหนัก หัวมันทึบ เลยได้แต่นั่งบื้อ
ฟังหลวงตาคุยกับคนนั้น บอกกับคนนี้ แต่ตัวเองไม่มีปัญญาหาเรื่อง
ไปชวนหลวงตาคุย แต่ถึงกระนั้น ท่านก็เมตตายิ่ง เอ่ยถามหยกขึ้นมาว่า

"คนน้ำหนักเยอะมันน่าจะนั่งได้นานนะ น้ำหนักมันดี เฮอะ ๆ"
นั่น.. มี "เฮอะ ๆ" อีกแล้ว

เห็นไหมคะ? บอกแล้วว่าขันธ์ห้าของไอ้หยก มันสะดุดตา