เส้นทางพระโพธิสัตว์ ตอนที่ ๑๔
เอาค่าที่พักไปหยอดใส่ตู้ แล้วฝ่าความมืดออกจากมะกูย มุ่งหน้าสู่พุกาม หนูหริ่งตัวจิ๋ว ๆ วิ่งพลุกพล่านบนถนน ปักษามฤตยูจ้าวแห่งราตรี ตาแดงเป็นแสงไฟ โฉบลงคว้าอาหารมื้อดึกติดกรงเล็บไปอย่างง่ายดาย ตัวละคำพอดี..!
ลุยผ่านแม่น้ำทรายยีนาชอง ถ้าเป็นกลางวันคงมองเห็นทะเลทรายกว้างขวางสุดสายตา สายลมหนาวยะเยือกแทบคางสั่น ผ่านไปสองชั่วโมงตีนฟ้าจึงเริ่มเปิด...
พญาครุฑหน้าแบบนี้แหละครับท่าน..ลงมาเก็บซากหนูกินกันแต่เช้ามืด
เลยเมืองเมียงเช่า (ระแหง) ไปแล้ว หยุดปัสสาวะรดทะเลทรายเล่น พอรถแล่นต่อมาไม่นาน เห็นคนสามคนก้ม ๆ เงย ๆ อยู่บนถนน พอวิ่งเข้าไปจนชิดมันดันบินพรึ่บขึ้นฟ้า... เหวอ..เอ๊อ..อ พญาครุฑ..! นกอินทรีบ้าอะไรมันใหญ่อย่างกับยักษ์ขนาดนี้ ดันลงมาเก็บซากหนูหริ่งที่ถูกรถทับกิน ตกใจหมดเลย..! พวกเราเลยหยุดฉันเช้าที่เมืองเจ๊าปะเดาบ้าง ข้าวซอยร้อน ๆ ทำให้หายหนาวไปเยอะเลย...
ขยับจะหยิบพระนาคปรกมาวางบนตักเหมือนเดิม เฮ้ย..ฝีมือใครวะ..!?! พญานาคที่เขาใช้เวลาปั้น ๗ วัน อาตมาทะนุถนอมมาอีก ๑ วัน ๑ คืน กลายเป็น ๗ - ๘ ชิ้นไปซะแล้ว ฝีมือผมเองครับ... ทิดจิตรสารภาพ เออ..หมดห่วงไปที เฮ้อ..!
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 19-10-2011 เมื่อ 01:18
|