[เถรี]

ทุกคนนั่งในท่าที่สบายของตัว ตั้งกายให้ตรง ดำรงสติไว้เฉพาะหน้า กำหนดความรู้สึกทั้งหมดไหลตามลมหายใจเข้าไปพร้อมกับคำภาวนา ไหลตามลมหายใจออกมาพร้อมกับคำภาวนา ลมหายใจจะแรง จะเบา จะยาว จะสั้น ให้ปล่อยไปตามธรรมชาติที่ร่างกายต้องการ เรามีหน้าที่กำหนดรู้ตามเข้าไป กำหนดรู้ตามออกมาเท่านั้น

วันนี้เป็นวันอาทิตย์ที่ ๔ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๕๔ เป็นการปฏิบัติกรรมฐานต้นเดือนวันสุดท้ายของเรา การปฏิบัติของเรานั้น มีหลายท่านที่ห่วงกังวลว่าจะผิดทาง ทำให้เสียเวลาการปฏิบัติ ก็อยากให้พวกเรายึดในอปัณณกปฏิปทา ที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสเอาไว้

อปัณณกปฏิปทา คือ ปฏิปทาที่ปฏิบัติแล้วไม่ผิด ประกอบไปด้วย ๓ อย่างด้วยกัน คือ ๑.อินทรีย์สังวร การสำรวมตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ สำหรับนักปฏิบัติใหม่ ๆ นั้น จะเป็นเรื่องที่ยากมาก เพราะว่าสติยังไม่เพียงพอ สมาธิก็ยังไม่เพียงพอ

เมื่อสติยังไม่เพียงพอก็จะไหลไปตามรูป รส กลิ่น เสียง สัมผัสและธรรมารมณ์ทันทีที่กระทบ เมื่อสมาธิไม่เพียงพอก็ไม่มีกำลังที่จะรั้งให้กลับเข้ามาอยู่กับปัจจุบันธรรมเฉพาะหน้าได้ ดังนั้น..พวกเราจึงจำเป็นที่จะต้องเน้นย้ำในเรื่องสมาธิให้มีความทรงตัวมากกว่านี้ ถ้าสมาธิของพวกเราทรงตัว อยู่กับลมหายใจเฉพาะหน้า ตาเห็นรูป หูได้ยินเสียง จมูกได้กลิ่น ลิ้นได้รส กายสัมผัสหรือใจครุ่นคิด เราก็จะไม่ไปให้ความสนใจ ไม่ไปให้ความสำคัญตรงนั้น

ถ้าหากเราไม่ไปให้ความสนใจในรูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส และธรรมารมณ์ที่เข้ามาถึง รัก โลภ โกรธ หลงต่าง ๆ ก็จะเกิดขึ้นไม่ได้ เราเองก็จะมีความสุขจากใจที่สะอาด เพราะปราศจากกิเลสชั่วคราว ถ้าหากว่านับไปแล้วก็จะเป็นวิขัมภนวิมุติ เป็นการหลุดพ้นอย่างหนึ่ง แต่เป็นการหลุดพ้นเพราะใช้กำลังใจข่มกิเลสเอาไว้