[เถรี]

จริง ๆ แล้วสิ่งต่าง ๆ ทั้งดีและชั่วที่เกิดขึ้นกับเรา เราจำเป็นที่จะต้องรับรู้และเก็บเข้ามาพินิจพิจารณาทั้งหมด อารมณ์ที่ดีเป็นที่ชอบใจของเราเป็นอารมณ์ที่แย่สุด ๆ เพราะว่าเราชอบเราก็เลยไปยึดมั่น ไปคว้าหามา ไม่คิดที่จะผลักไส

ส่วนอารมณ์ที่ไม่ดี เรารู้อยู่แล้วว่าไม่ดี ถึงเวลาเราก็พยายามไปผลักไส ดิ้นรนหนีอีก ตกลงว่าอารมณ์ดีหรือไม่ดี ก็พาเราเสียทั้งคู่ แต่อาตมาอยากจะบอกว่าอารมณ์ดีนั้น พาเราเสียง่ายกว่าเยอะ เพราะว่าเราชอบ นอกจากจะไม่ขับไล่ไสส่งแล้ว ยังไปไขว่คว้าหามาเพิ่มเติมอีก

จริง ๆ แล้วจะสิ่งดีหรือไม่ดีก็ตาม ถึงเวลาถ้ารู้แล้วสามารถวางได้ สิ่งไหนที่ชาวโลกเขาสมมตินิยมว่าดี เราก็ทำสิ่งนั้น สิ่งไหนที่ชาวโลกเขาสมมตินิยมว่าไม่ดี เราก็ละสิ่งนั้น รู้ว่าดีก็ทำ รู้ว่าชั่วก็ละ อย่าเอาใจไปยินดีทั้งดีและชั่ว ทุกอย่างก็จะง่ายขึ้นมาก


พระครูธรรมธรเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
กระโถนข้างธรรมาสน์