๗. “
จงอย่าไปสนใจกรรมของผู้อื่น เรื่องของผู้อื่น ให้ทำตัวเป็นเพียงผู้ดู-ผู้รู้ แต่อย่ากระโดดเข้าไปแสดงกับเขาเป็นอันขาด การไปรู้เรื่องของผู้อื่น แล้วไปยึดไปยุ่งกับเรื่องของเขา
อย่างน้อยก็ทำให้อารมณ์ไหวขึ้นไหวลง หาความสงบไม่ได้ เมื่อสุขภาพจิตมันไม่ดี ก็ทำให้สุขภาพกายไม่ดี มันเกี่ยวเนื่องกันอย่างนี้”
๘. “ให้สังเกตอารมณ์ที่เกาะยึดมากที่สุดในขณะนี้คือ
อารมณ์เกาะกายที่มีทุกขเวทนา แต่ก็นับว่าเป็นของธรรมดานะ เพราะถ้าหากวางได้จริง ๆ นั่นเป็นอารมณ์ของพระอรหันต์ ซึ่งอรหันต์เท่านั้นที่ไม่ห่วงกาย ต่ำกว่านั้นยังไม่มีอารมณ์ตัดได้เด็ดขาด ก็ต้องห่วงบ้าง ปล่อยบ้างเป็นธรรมดา ไม่เชื่อให้ทดลองสอบอารมณ์ของตนเองดู แม้จะเคร่งแค่ไหนก็ยังไม่วายเกาะทุกขเวทนาของกายกันทุกคน”
๙. “
การเจริญพระกรรมฐาน จึงต้องใช้หลักสัจจานุโลมิกญาณ ทิ้งไม่ได้ ต้องย้อนไปย้อนมา จึงจักได้ผลดีและเป็นผลทรงตัว ไม่ทำให้เบื่อง่ายด้วย”
๑๐. “ในเรื่องโลกธรรม ๘ โดยเฉพาะเรื่องนินทากับสรรเสริญ ให้ดูตัวอย่างพระที่ท่านเป็นพระเต็มทั้งกายและใจแล้ว พูดกับพระที่บวชแล้วยังเป็นสมมติสงฆ์อยู่ ความว่าหากเขามาว่าผมไม่ใช่พระ ผมก็เฉย ๆ เพราะเราใช่พระหรือไม่ เราก็รู้ตัวของเราเองดี ถ้าเราเป็นพระ เขามาด่าเราว่าไม่ใช่พระ ก็ไม่เห็นจะต้องไปเดือดร้อนอย่างใด จุดนี้จักต้องถูกกระทบก่อนจึงจักรู้ได้ ของจริงอยู่ตรงนี้ เราได้ดูตัวอย่างของจริงแล้ว ให้เอามาเป็นครูสอนใจเราได้
สรุปว่ากรรมใครกรรมมัน รู้แล้วอย่าไปยุ่งกับเขา เอาเวลานั้นมาปฏิบัติธรรมดีกว่า”
๑๑. “ประโยชน์ที่พวกเจ้าจักได้ ให้จำปฏิปทาของท่านพระองค์นั้นไว้ ท่านวางจิตในกรณีนี้อย่างไร (เรื่องภิกษุพาณิชย์ถูกคณะกรรมการสงฆ์ขับออกจากวัดท่าซุง) ท่านไม่ซ้ำเติมหรือยินดีด้วยกับการกระทำของภิกษุพาณิชย์ไม่ว่าทางใดทางหนึ่ง
ท่านรักษาอารมณ์จิตของท่านไม่ให้เดือดร้อนไปกับเรื่องเหล่านี้ ท่านถืออารมณ์ปฏิบัติพระกรรมฐานเป็นสำคัญ จึงวางเรื่องเหล่านี้ไปได้ อีกประการหนึ่ง ท่านเป็นแบบฉบับในการตัดกรรม
ไม่ต่อกรรมไปทั้งกาย-วาจา-ใจ จิตท่านสงบเป็นสุข ตัวอย่างเลวก็มีอยู่มาก
ซึ่งพวกเจ้ามักจักชอบยึดตามแบบฉบับเลวมากกว่าตัวอย่างที่ดี จุดนี้จักต้องพยายามตัดกรรมเลว ๆ ให้ออกจากจิตในขณะที่รู้ตัวอยู่ อย่าได้ท้อถอย เผลอก็ตั้งต้นใหม่ ไม่ละความพยายามเสียอย่างเดียว ความสำเร็จก็ย่อมเป็นของพวกเจ้าแน่”
๑๒. “เรื่องคนไม่มีทุกข์ ไม่มีในโลกนี้ ให้พวกเจ้าไปทบทวนธรรมที่ตรัสสอนไว้ในเดือนมีนาคม ๒๕๓๘
เรื่องมีร่างกาย ก็เหมือนมีลูกอ่อนที่ต้องเลี้ยงดูมันตลอดเวลา แล้วจักเข้าใจดีขึ้น อย่าลืม
หากยังไม่เห็นทุกข์ได้ตามความเป็นจริงแล้ว ก็ไม่มีทางพ้นทุกข์ได้”
ธรรมที่นำไปสู่ความหลุดพ้น เล่มที่ ๘
รวบรวมโดย พล.ต.ท.นพ.สมศักดิ์ สืบสงวน
ขอเชิญทุกท่านเข้าไปอ่านได้ที่
www.tangnipparn.com