[โอรส]

ถาม : ................................................
ตอบ : ก็ไม่เห็นเป็นไร รู้สึกก็คือรู้สึก เราอาจจะเคยบวชมาจนนับชาติไม่ถ้วนแล้วก็ได้ แต่ยังเอาดีไม่ได้สักที ชาตินี้ว่าใหม่อีกสักรอบไหม ? เผื่อจะได้ดีเสียที

จำเอาไว้ว่าการบวช ถ้าบวชส่งเดชแบบที่เห็นนั่น เขาว่าเป็นพวก อกหัก หลักลอย คอยงาน สังขารเสื่อม เอือมเจ้านาย คุณยายให้บวชแก้บน พวกนั้นช่างเขาเถอะ บวชไปก็เลวระยำ แต่เขามีความสุขของเขา คือกำลังใจเขาไม่รู้สึกว่าผิด

ขณะเดียวกันอย่างพวกเรา เรารู้ว่าถ้าบวชไปแล้วทำไม่ดีจะได้รับโทษอย่างไร ? ทำดีจะมีคุณอย่างไร ? คราวนี้ตัวเกร็งเลย แต่ละวันกว่าจะผ่านไปได้อย่างกับเป็นปี จนกว่าคุณจะทำกำลังใจของคุณให้ลงได้กับศีล ชนิดที่เรียกว่าขยับตัวเมื่อไร สติสมาธิจะบอกพร้อมว่าศีลจะขาดหรือไม่ขาด จิตจะระวังตัวเองโดยอัตโนมัติ ทำได้แบบนั้นถึงค่อยจะมีความสุขขึ้นมาหน่อยหนึ่ง เพราะฉะนั้น..การบวชพระไม่ใช่เรื่องง่าย เห็นพูดกันนักบวชพระแล้วสบาย เห็นบวชทีไรก็สึกทุกที ถ้าสบายจริงจะสึกไปทำไม ?

ที่วัดท่าขนุนเมื่อมีระบบเสียงตามสายแล้ว ถึงเวลาเช้าตื่นขึ้นมาฟังเทปธรรมะของหลวงพ่อวัดท่าซุง และนั่งกรรมฐาน จากนั้นก็สวดมนต์ทำวัตรกันต่อ คราวนี้พอเปิดระบบเสียงตามสายก็ดังเข้าไปตัวอำเภอด้วย ญาติโยมเขาชื่นชมกันมาก บางคนเขาขนาดออกปากเลยว่า "ทำกันได้อย่างไร ? ตีสามตีสี่ลุกขึ้นมาสวดมนต์ทำวัตรนั่งกรรมฐานกันแล้ว จะต้องแหวกกิเลสกันขึ้นมาเลยนะนั่น" ...(หัวเราะ)... เขาใช้คำพูดอย่างนั้น รู้สึกชาวบ้านเขาชื่นชมมากว่าพระทำได้

ตอนนี้มาตฐานสูงเสียแล้ว ชาวบ้านเขาให้ความเชื่อถือมากก็ยิ่งต้องระวังมาก เขาใช้คำว่า "แหวกกิเลสขึ้นมาเลยนะนั่น" เป็นอย่างไร ? แหวกไหวไหม ? พวกนอนเพลินหลวงตาบัวท่านบอกเหมือนกับ "หมูพาดเขียง" หมูมาถึงเห็นขอบไม้เขียงที่เขาไว้สับหมู ก็เออ..น่านอน ก็นอนอิงสบายใจเฉิบ ไม่รู้หรอกมีดจะมาเมื่อไร..!


สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนเมษายน พุทธศักราช ๒๕๔๕