[โอรส]

ถาม : ความจริงก็ทราบว่าทุกข์จะทำให้เราเกิดปัญญา แต่เหมือนกับไม่อยากเจอ ปวดหัวหน่อยก็กินยาให้หลับไปเลย ?
ตอบ : ไม่เป็นไร เพราะว่าสภาพร่างกายของเรา เรายืมโลกมาใช้ ในเมื่อเรายืมเขามาใช้ มารยาทในการยืมก็ต้องรักษาของเขาให้ดีที่สุด

พระพุทธเจ้าไม่ได้สอนให้ปล่อยร่างกายนี้เจ็บป่วย ยกเว้นว่ารักษาแล้วรักษาอีก แต่ก็ไม่มีปัญญารักษาให้หายได้ อย่างโรคของอาตมา กินยาเข้าไปเท่าไรก็เฉย ไม่รู้สึกรู้สา

อย่างของหลวงพ่อวัดท่าซุงท่านกินยาครั้งหนึ่งเป็นกำ ๆ แต่ท่านก็พยายามรักษา ในเมื่อรักษาแล้วไม่สามารถที่จะรักษาได้ ดิ้นรนทุกวิถีทางแล้วไม่สามารถจะเอาอยู่ ถึงจะยอมรับว่าเป็นกฎของกรรม ไม่อย่างนั้นถ้ามีช่องทางแม้แค่น้อยนิด ก็ต้องรักษาไว้ก่อน

ที่เราทำนั้นถูกแล้ว เมื่อเวทนาเกิดขึ้น ถ้าหากกำลังใจไปหมกมุ่นกังวลอยู่ จะทำให้ใจเศร้าหมองเสียด้วยซ้ำไป กินยาเข้าไปแล้วก็นั่งจับพระนิพพานให้ใสแจ๋ว จะเป็นจะตายก็เรื่องของเอ็งเถอะ..!

ถาม : ขันธ์ห้าตอนนี้ไม่ไหวแล้ว ทำได้แค่อานาปานสติ ?
ตอบ : แค่นั้นก็ยังดี ใช้วิธีง่าย ๆ หายใจเข้าก็นึกถึงภาพพระพุทธรูปองค์เล็ก ๆ ไหลตามลมหายใจเข้าไป หายใจออกภาพพระก็ไหลตามลมหายใจออกมา

คิดว่านั่นคือภาพแทนองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าไม่ได้อยู่ที่ไหนนอกจากพระนิพพาน เราเห็นท่านคือเราอยู่กับท่าน เราอยู่กับท่านคือเราอยู่บนพระนิพพาน เพราะฉะนั้น..ถ้าหากว่าเราตายเมื่อไรขอไปอยู่กับท่าน ลองฝึกแบบนี้ดู ถ้าพลิกแพลงเป็นก็จะไม่น่าเบื่อ


สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนเมษายน พุทธศักราช ๒๕๔๕