[เถรี]

"สมัยก่อน ลูกกบเข้าอนุบาล เพื่อน ๆ วิ่งเล่นกัน แต่ลูกกบนั่งหลับตาขัดสมาธิอยู่คนเดียว

ครูก็มาถามว่า "หนูทำอะไร ?" ลูกกบบอกว่า "นั่งสมาธิค่ะ"

"ใครสอนหรือจ๊ะ ?" "หลวงปู่ข้างบนท่านสอน"

"หลวงปู่สอนว่าอย่างไร ?" "หลวงปู่สอนว่าให้รักษาศีลและนั่งสมาธิทุกวัน ทำน้อยเหมือนได้ทอง ทำมากเหมือนได้เพชร"

นี่ไม่ใช่สำนวนของเด็ก เด็กอนุบาลพูดอย่างนี้ไม่ได้หรอก แล้วเขาเป็นคนที่จำแม่นมาก น่าจะเป็นเพราะสมาธิดี

เขาเอาปิ่นโตไปกินที่โรงเรียน ครูคงลองชิมแล้วติดใจ ครูเขาก็เลยขอบ้าง ลูกกบบอกว่า "เดี๋ยวจะให้คุณแม่ทำมาเผื่อ" พอรุ่งขึ้นเขาเอาไปให้ครู แต่ครูลืมไปแล้วว่าขอเด็กไว้ แต่เด็กเขาจำได้

วีรกรรมของลูกกบแสบแค่ไหนต้องถามนางมารร้ายดู เขาฉลาดขนาดหลอกผู้ใหญ่ได้ คนประเภทนี้ถ้าไม่ดึงเข้าหาธรรมะก่อน คงประเภทขายโลกได้ครึ่งใบ..!"