[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวถึงเด็ก ๆ ว่า "น้องส้มโอ อยู่วัดตอนเย็น ๆ เขาไม่กินข้าวเลยเพราะถือศีลแปด เขาเดินจงกรมกันส้มโอก็เดินตามเขา เขานั่งสมาธิกันส้มโอก็นั่งตามเขา พอชั่วโมงท้าย ๆ ของการนั่งก็บิดไปบิดมา ยังอุตส่าห์ทนอยู่ได้ เด็ก ๖ ขวบฝึกได้ขนาดนั้น ถือว่าใช้ได้เลย

น้องถิงถิงอีกคน ซ้ายย่างหนอ ขวาย่างหนอ เขาไม่มีจังหวะกับใครหรอก พอซ้ายยังไม่ทันจะย่าง ถิงถิงก็วางเท้าลงแล้ว แต่เขาก็เดินได้ทั้งวัน อาตมาบอกถิงถิงว่า พยายามให้จังหวะการเดินกับที่เราพูดนั้นตรงกัน แต่เด็กเขาทำไม่ได้ เขาไม่เข้าใจ

เด็ก ๆ เราต้องค่อย ๆ ปลูกฝังไป พอถึงเวลาแล้วสิ่งทั้งหลายเหล่านี้จะไปเกิดดอกออกผล ตอนที่เขาไปดำเนินชีวิตของตัวเองหรือไปมีครอบครัว เขาจะมีความอดทนอดกลั้นมากกว่าคนอื่น เพราะได้รับการฝึกหัดมาดีแล้ว"