๑) ใครเคยอ่านงานเขียนเรื่องอดีตที่ผ่านพ้นของพระอาจารย์
ในห้วงก่อนบวช มีเรื่องราวผจญภัย โลดโผน สนุกสนาน แต่ไม่
เคยเว้นการทำบุญ กับทำงาน ยืนยันได้จากกิจกรรมส่วนตัวใน
จดหมายของท่าน...(ใครจะรู้ว่า) แม้อยู่ในโลก ท่านก็ไม่ได้ติด
โลกมานานแล้ว...หรือใครกล้าเถียง...แฮ่..แฮ่...รู้หรือไม่รู้ ก็ไม่ต้องตอบนะครับ...เดี๋ยวโดนพระบาทกันเป็นหมู่คณะ...
๒) ผมพยายามทำจดหมายให้ใหญ่ขึ้นกว่าเดิมแล้ว ถ้าคุณ ๆ
ยังอ่านไม่ชัด ช่วยแนะนำมาด้วยนะครับ
๓) เชิญรับชมจดหมายกันได้เลยครับ
--------------------------------------------------------
๑๘ เมษายน ๒๕๒๘
สวัสดีจ้ะยายหนู
ไม่ได้เขียนจดหมายนาน ๆ มือมันแข็ง ๆ พิกล ไปทำผิดคิดร้ายใครเขาเข้าล่ะจ๊ะ ถึงต้องไปมอบตัว แล้วเขายอมให้ประกันหรือเปล่าจ๊ะ? ฮะ..ฮะ..พี่ก็เพี้ยนเป็นนะ (คงแก่แล้วเลอะ)
ไปรษณีย์สงสัยหยุดวันสงกรานต์ จม.น้องหญิงถึงใช้เวลาตั้ง ๗ วันถึงกว่าจะไปถึงพี่ ปีใหม่ไทยทั้งที พี่ไปสรงน้ำขอพรจากหลวงปู่-หลวงพ่อ-หลวงพี่ บรรยากาศสนุกนานรื่นรมย์ดี เล่นกันแบบสุภาพจริง ๆ คนมากแต่น้อยกว่าวันงานประจำปีหลายเท่า (งานที่ชวนหญิงไปด้วยนั่นแหละ)
อยู่วัดเปียกนิดหน่อย พออยู่กรุงเทพฯเปียกหัวถึงเท้าเลย เขาเล่นสาดเข้ามาในรถเชียวละ...ทำบุญ-ใส่บาตร-ฟังเทศน์-สรงน้ำพระ-ปล่อย ปลา(ไหล) ได้บุญเท่าไรแบ่งให้น้องหญิง ๘๐% แถมน้ำถังหนึ่งจ้ะ
๙ เม.ย ๒๘ พี่กลัวเขาเหยียบตาย เลยเปิดทีวีดูแทน ดูได้ละเอียดกว่า ไม่ร้อนด้วย ฟังพระราชประวัติแล้ว พระองค์เป็นพระราชินีที่น่าเวทนามาก (ใช้คำพูดที่ดีกว่านี้คงไม่ได้ความรู้สึก) สองหัตถ์เคยโอบอุ้ม นครา สองเนตรเปี่ยมเมตตา กอบเกื้อ โสตสดับศัพทวาทา ทุกขราษฎร์ โอษฐ์เอ่ยธรรมอันเอื้อ อุทกล้ำ ชโลมใจ บัดนี้ไม่เหลืออะไรอีกแล้ว
นั่นแน่..สอบประวัติพี่แล้วนิ เอา...พี่น้องของพี่ ๑๒ คนพี่เป็นคนที่ ๙ มีหลานสามสิบ เหลนอีก ๒ แต่ส่วนมากแยกย้ายกันไปทำมาหากิน ต้องตรุษจีน-เช็งเม้งที ถึงจะเวียนหัวหน่อย เพราะจำหลานไม่ได้
เป็นไงบ้างจ๊ะ? เด็กบ้านสวน...? ปลูกข้าวโพดซุปเปอร์สวีทหรือเปล่า อย่าให้หมู(ป่า)กินหมดนะ เจ้าตัวร้ายพวกนี้น่าทุบให้เข็ด เอาละ..หน้ากระดาษหมดแล้ว เดี๋ยวจะฝาก บ.ด.ท.ลำที่ตกมาส่ง จะได้ด่วนสมใจ อ้อ..จะโทร.ทางไกลไปคุยกับพี่หรือเวลาเข้ากรุงเทพจะโทรไปก็ได้ ที่ ๓๒๑-๓๘๒๕ รหัสทางไกลหมุน ๐๒ ก่อน เท่านี้แหละ สวัสดีปิดท้ายจ้ะ
พี่เล็ก
---------------------------------------------------------
๒๙ มิถุนายน ๒๕๒๘
สวัสดีจ้ะน้องหญิง
ไม่ได้รับจ.ม.ของน้องหญิงมานาน รู้สึกว่าจะเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก มีความรู้จักรับผิดชอบมากขึ้น คำว่า เวลามีค่า และสำคัญต่ออนาคต นั้น พี่ดีใจที่หญิงรู้และเข้าใจ อนาคตย่อมสำคัญกว่าการเขียนจ.ม.ถึงพี่ ใครจะรู้ได้ว่าต่อไปญ.ว.อาจจะเอ็นติดได้มากกว่าร.ร.อื่นก็ได้ (ตัวอย่างมีอยู่หนึ่งแล้ว) พยายามนะจ๊ะคนดูอย่างพี่ก็ได้แต่เอาใจช่วยอยู่นอกเวทีเท่านั้น
ระยะนี้ทางวัดไม่ได้มีงานอะไร พี่ก็ไม่ได้ไปวัดบ่อยอย่างตอนมีงาน แต่ตอนหลวงพ่อมากรุงเทพฯเดือนละครั้ง พี่ก็ไปหาและสอนมโนมยิทธิแก่คนที่ต้องการพิสูจน์ว่า นรก สวรรค์ พรหม นิพพาน มีจริง และสภาพโดยแท้จริงเป็นอย่างไร แต่ละงวดมีคนมาขอรับการฝึกครั้งละหลาย ๆ ร้อยคน พวกนักเรียน นักศึกษามาฝึกเพื่อใช้แอบดูข้อสอบ ก็ดีเหมือนกัน ขนาดนรก-สวรรค์ยังเห็นได้ ข้อสอบ-คำเฉลย เรื่องเล็กมาก
พี่เลิกสะสมแสตมป์แล้ว ว่าจะส่งมาให้น้องหญิงบ้างก็ชักไม่แน่ใจว่าจะหายหรือเปล่า พี่ควรจะส่งมาที่ญ.ว.หรือที่บ้าน บอกทีจ้ะ
รักน้องเสมอ
พี่เล็ก