[สายท่าขนุน]

ฌาน คือ เพ่งเอาแต่อาการของจิตอย่างเดียว
ให้เป็นอารมณ์อันเดียวแล้วไม่พิจารณาอะไรทั้งสิ้น
เพ่งเอาแต่ความสงบนั้นเป็นพื้น
แต่สมาธิหาได้เป็นเช่นนั้นไม่
เพ่งเข้าถึงจิตผู้นึกคิดและส่งส่ายไปในอารมณ์ต่าง ๆ ที่ให้เกิดความยินดียินร้าย
โดยมีสติควบคุมจิตอยู่ตลอดเวลา
จะคิดนึกอะไรส่งส่ายไปอย่างไรก็ควบคุมจิตอยู่ตลอดเวลา จิตย่อมเผลอไม่ได้
ฌานกับสมาธิมันจึงผิดแผกกันตรงนี้