[เถรี]

พระอาจารย์เล่าให้ฟังว่า "พระพุทธเจ้ากับพระเทวทัตก่อนหน้านั้นเป็นเพื่อนกัน เป็นพ่อค้าเหมือนกัน มีอยู่ครั้งหนึ่งไปยังหมู่บ้านแห่งหนึ่ง พ่อค้าที่เป็นอดีตของพระเทวทัตเข้าไปเจอครอบครัวเศรษฐีตกยาก ถามว่า "คุณยายมีข้าวของอะไรมาแลกกับเครื่องประดับบ้างไหม ?" หลานสาวคุณยายอยากได้เครื่องประดับ คุณยายดูทั้งบ้านแล้วมีถาดเก่า ๆ อยู่ใบเดียว จึงบอกว่า "มีถาดใบนี้ใบเดียว พอจะแลกได้ไหม ?"

พอพระเทวทัตลองขีดดูก็ทราบว่าเป็นถาดเนื้อทองคำ ด้วยความที่ตัวเองโลภมาก อยากได้กำไรมาก ไม่ยอมเสียเงิน จึงบอกว่าถาดใบนี้ไม่ได้มีราคาอะไร ทำเป็นไม่สนใจ ไม่แลกด้วย ตั้งใจว่าจะกดราคาภายหลังให้หนำใจ แล้วก็ไปดูบ้านอื่นต่อ

เมื่อพระพุทธเจ้าในชาติที่เป็นพ่อค้าเข้ามาในบ้านหลังนี้ ก็ถามในลักษณะเดียวกัน ยายก็บอกว่าไม่มีอะไรจะแลกนอกจากถาดเก่า ๆ ใบเดียว เมื่อครู่พ่อค้าคนก่อนเขาก็บอกแล้วว่าไม่มีราคา พระพุทธเจ้าก็บอกว่าให้เอามาดู

พอพระพุทธเจ้าในชาติที่เป็นพ่อค้าดู เห็นรอยขูดก็รู้แล้วว่าเป็นทองคำแท้ แสดงว่ายายซื่อจริง ๆ นอนกอดถาดทองคำมานานแต่ไม่รู้จัก ก็เลยบอกยายว่า "นี่เป็นถาดทองคำแท้ ราคาตั้งแสนกหาปณะ" ยายได้ยินแทบจะเป็นลม พระพุทธเจ้าก็เลยกลับไปรวบรวมสินค้าข้าวของทั้งหมด ตลอดจนเงินทองได้ประมาณแสนกหาปณะ เอามาแลกถาดทองคำไป"