[เถรี]

คนผู้ตระหนี่กลัวยากจน ย่อมไม่ให้อะไร ๆ แก่ผู้ใดเลย
ความกลัวจนนั่นแล จะเป็นภัยแก่คนผู้ไม่ให้

คนตระหนี่ย่อมกลัวความอยากข้าว อยากน้ำ
ความกลัวนั้นแหละ จะกลับมาถูกต้องคนพาลทั้งในโลกนี้และโลกหน้า

เพราะเหตุนั้น บัณฑิตพึงครอบงำมลทิน กำจัดตระหนี่เสียแล้ว พึงให้ทานเถิด
เพราะบุญย่อมเป็นที่พึ่งของสัตว์ทั้งหลายในโลกหน้า


พิลารโกสิยชาดก