สองแถวและมอเตอร์ไซค์ แย่งกันมาหาผู้โดยสารไปส่งที่ด่านเจดีย์สามองค์ รถสองแถวเก็บคนละสามสิบบาท มอเตอร์ไซค์คิดห้าสิบบาท เพื่อความคล่องตัวอาตมาจึงโดดขึ้นมอเตอร์ไซค์ วิ่งฝุ่นตลบผ่านด่านไปแบบง่าย ๆ เพราะพวกเขาวิ่งกันวันละเป็นสิบ ๆ เที่ยว เจ้าหน้าที่ขี้เกียจตรวจบ่อย ๆ...
จ่ายค่ารถเมื่อข้ามมาขึ้นฝั่งไทย โทรไปหาทิดจิตร (จิตติพัฒน์ เอี่ยมโอด) โทรศัพท์ดันไม่ติด เลยต้องมารบกวนตำรวจโบกรถให้ คุณจ่าแกฉลาดเป็นกรด โบกเรียกรถเฟอร์นิเจอร์ให้ ซึ่งพวกเขาวิ่งสินค้าหนีภาษีจนไม่กล้าปฏิเสธตำรวจอยู่แล้ว อย่าว่าแค่ส่งพระรูปหนึ่งเลย มากกว่านี้เขาก็ยอม...
ทิดจิตรไปรอรับอยู่ที่วัดตองไวนี้ แต่พระอาจารย์กลับไปนอนที่เกาะพระฤๅษีแล้ว..!
รถเฟอร์นิเจอร์อัดลมเข้ายางเส้นละตั้งหนึ่งร้อยปอนด์..! เวลาเข้าโค้งแต่ละทีจึงกระโดดเป็นม้าเลย โชเฟอร์ใจดีส่งถึงหน้าบ้านทิดจิตรที่ทองผาภูมิ แม่ของทิดจิตรเจอหน้าเข้าร้องลั่น ตายแล้วท่านอาจารย์ ทิดจิตรมันไปรอท่านอาจารย์ที่วัดตองไวโน่น... จบเห่กันไอ้โทรศัพท์เฮงซวย..!
สุดท้ายลากตัวเจ้าหน้าที่หน่วยกู้ภัยจากวงเหล้า ให้ไปส่งอาตมาที่นิคมสหกรณ์ทองผาภูมิ เจ้าหน้าที่เขาขับรถเร็วแบบนี้จนชิน หรือว่าจะรีบกลับไปเข้าวงก๊งต่อก็ไม่รู้ แต่มันทันใจดีแท้ ลงที่ปากซอยแล้วอาตมาโดดเกาะมอเตอร์ไซค์อีกต่อหนึ่ง ไปถึงเกาะพระฤๅษีทันทำวัตรเย็นพอดีเลย...
๕ พฤศจิกายน ๒๕๔๑
พระครูธรรมธรเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ปล. รอท่านทนงศักดิ์อยู่เกือบครึ่งปี ไม่เห็นมารับสมุดสักที จึงถวายให้วัดท่าขนุนไปทั้งหมด
๕ เมษายน ๒๕๔๒
พระครูธรรมธรเล็ก สุธมฺมปญฺโญ