[เถรี]

อาตมาไม่เคยเรียนหมอนวด แต่ป่วยบ่อยจนรู้วิธีนวดเอง กลายเป็นครูพักลักจำ

ที่มาของคำว่า "ครูพักลักจำ" ก็คือ สมัยก่อนเวลาเราเดินทางไปต่างบ้านต่างเมือง สภาพสังคมยังเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่กันมาก แขกไปใครมาถึงไม่รู้จัก ก็ร้องทักทายเชื้อเชิญขึ้นบ้าน เชิญรับประทานอาหาร ถ้าไปต่างบ้านต่างเมืองก็มีการให้ที่พักอาศัยด้วย

บางบ้านท่านมีวิชาแล้วหวง ความหวงวิชา เกิดจากสองสาเหตุด้วยกัน สาเหตุแรกคือ ต้องการคนดีที่มีความสามารถจริง ๆ มารับสืบทอดไป ประการที่สอง กลัวว่าถ้าลูกศิษย์รู้เท่าแล้วจะคิดล้างครู จึงต้องมีการขยักวิชาสำคัญเอาไว้

บรรดาท่านทั้งหลายที่ต้องการวิชา ก็จะไปขอพักอาศัยอยู่ด้วย พอเห็นเขาทำอย่างไรก็แอบจำมาใช้ ถึงเวลาตัวเองก็ไปสอนคนอื่นต่อ สอนถึงแก่นก็ไม่ได้ เพราะแค่ไปแอบดูเขาแล้วจำเอามา เขาจึงได้ใช้ว่า "ครูพักลักจำ"

ตอนแรกอาตมาก็สงสัยว่าครูพักลักจำจะเก่งขนาดนั้นเชียวหรือ ? ก็ต้องมาดูพี่ชายของอาตมาเอง พี่วิเชียร..พี่ชายคนโตเขาเรียนเกี่ยวกับการซ่อมจักรยาน สมัยก่อนจะเป็นจักรยานคันโต มีอานตรงกลาง เหมาะที่จะใช้บรรทุกของหนัก ๆ

มีวิชาหนึ่งที่พี่เขาขาดอยู่ ก็คือการเชื่อมโลหะ เขาก็เลยใช้วิธีสังเกตดูว่าช่างคนไหนทำเป็น รอจังหวะที่เขาเชื่อมโลหะ แล้วขอเขาเข้าไปใช้ห้องน้ำในบ้านตอนนั้น ขาเข้าก็ดูแวบหนึ่ง ขาออกก็ดูแวบหนึ่ง แล้วจำเอามาทำ แค่นั้นเอง ไม่ได้หยุดจ้องดูให้คนเขาสงสัยด้วยว่ากำลังมาขโมยวิชา..!