[เถรี]

นางภัททกาปิลานีท่านเห็นทุกข์เห็นโทษ ตอนที่นางให้ทาสนำเมล็ดถั่วเมล็ดงามาตากที่หน้าบ้าน มีนกกามาจิกกินตัวหนอนก็บังเกิดความสลดใจ "แค่เอาเมล็ดพืชมาตากเท่านั้นเอง ยังทำให้สัตว์ตายไปตั้งเท่าไรก็ไม่รู้ และต้องทำอย่างนี้เดือนแล้วเดือนเล่า ปีแล้วปีเล่า เฉพาะเรื่องฆ่าสัตว์อย่างเดียว ก็ไม่รู้ว่าตายไปตั้งเท่าไร" ท่านมองทะลุยาวไปไกล ตัดสินใจทันทีว่าอย่างไรก็จะไม่แต่งงาน

แต่คนใช้กลับไปแปลงสาส์น ตอนแรกนางภัททกาปิลานีเขียนจดหมายบอกทางฝ่ายชายไปว่าไม่แต่ง แต่คนใช้เปลี่ยนข้อความในจดหมายไปว่า ให้ยกขันหมากมาสู่ขอ ฝ่ายพระมหากัสสปะก็เช่นเดียวกัน คนใช้ลักลอบเปลี่ยนแปลงข้อความในจดหมาย สรุปแล้วทั้งสองต้องแต่งงานแบบตกกะไดพลอยโจน

หลังจากแต่งงาน พระมหากัสสปะและนางภัททกาปิลานีนอนหันหลังให้กันเป็นปี ๆ พวกเราขนาดอยู่กันคนละที่ คนละบ้าน ยังตะกายไปหา แต่ท่านนอนหันหลังให้กันเป็นปี ๆ ได้ ต้องดูว่าความมั่นคงของใจขนาดไหน ? ถ้าอยากรู้ว่ายากลำบากแค่ไหน ก็ต้องถามน้องแถวว่า สามารถทนนั่งมองคริสปี้ครีมได้นานเท่าไร

เรื่องเหล่านี้ สมัยก่อนช่วงอาตมาเป็นฆราวาสเผชิญมาเยอะมาก ที่รอดมาได้ด้วยความมั่นคงของใจอย่างเดียว ว่าเราจะต้องบวช ถ้าไม่มีตัวนี้ก็เสร็จเหมือนกัน เขาให้แมวไปนอนเฝ้าปลาย่าง แล้วมีกติกาว่าห้ามกิน เป็นไปได้ที่ไหนเล่า ยกเว้นว่าแมวบ้าตัวนั้นตั้งใจว่าจะไม่กินเอง..!


พระครูธรรมธรเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เทศน์ช่วงเย็น ณ บ้านอนุสาวรีย์
วันอาทิตย์ที่ ๗ พฤศจิกายน ๒๕๕๓