วันนี้ได้โทรศัพท์ไปคุยกับคุณซัน (ลูกเจ้าคุณนรฯ )
ลูกเจ้าคุณนรฯ :พี่เป็นอย่างไรบ้าง (ตายหรือยังมีชีวิตอยู่)
ทัดฤทธิ์: สบายดี...แต่เหนื่อยว่ะ จบสัญญากับบริษัทเก่า แล้วก็มาเริ่มงานกับบริษัทใหม่ทันที ที่เดิมตั้งกำลังไว้สามเดือนก็ผ่านมาได้ ส่วนที่ใหม่นี้ ตกลงระบุกันในสัญญาหกเดือน แต่ทำงานตั้งแต่แปดโมงเช้ายันสองทุ่มไม่มีวันหยุด ไม่รู้ว่าจะรอดหรือเปล่า อยากจะทดสอบกำลังใจตัวเองดูเหมือนกัน ว่าจะเอาชนะใจตัวเองได้หรือเปล่า
ลูกเจ้าคุณนรฯ:พี่! ผมลืมเล่าให้พี่ฟัง ตอนงานกฐินวัดท่าขนุนปีนี้ ชาวบ้านร้านตลาด พวกเชื้อสายมอญ กะเหรี่ยง พม่า ร่วมทำบุญกฐินกับหลวงพ่อกันอย่างหนาแน่น หลวงพ่อท่านก็เมตตาแจกพระอุปคุตเถระเนื้อทองเหลืองชุบทองอย่างทั่วถึง ผมดูแล้วมีความสุขมากเลยพี่ ดูพวกเขาเหล่านั้นศรัทธาในบารมีหลวงปู่พระอุปคุตเถระมาก ๆ เลยพี่
ทัดฤทธิ์:ขอบใจที่เล่ามา ผมได้ฟังก็ดีใจ ถึงจะผ่าจมูกอีกข้างก็ยอม
ลูกเจ้าคุณนรฯ:
เอา ๆ ผมก็ว่าเหมือนกัน ถึงจะผ่าขาอีกข้างก็ยอม
ทัดฤทธิ์:ของผมจมูกข้างซ้าย
ลูกเจ้าคุณนรฯ:ของผมก็ขาซ้ายพี่
ทัดฤทธิ์:โอ้...เพราะเราเกิดมาคู่กัน.....ก๊าก ๆ ๆ ๆ
"ตู๊ด ๆ ๆ ๆ และแล้วมันก็ปิดเครื่องหนีทันที"