[โอรส]

ถาม : พอดีเคยพบคนที่เป็นบุคคลที่หนีมาจากนรกเจ้าค่ะ เราก็บอกให้ทำบุญทำกุศลแล้วเขาก็ไม่ทำ แล้วยมทูตเขามาเจอตัว อีกไม่นานเขาก็ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตไป ก็เลยสงสัยว่า ทำไมวิญญาณเหล่านี้ จึงสามารถหลบหนีมาได้เจ้าคะ ?
ตอบ : ถ้าหากว่าเขาโดนลงโทษอยู่ในขุม ก็ไม่สามารถจะหนีมาได้ น่าจะอยู่ในระหว่างรอการตัดสิน แล้วตรงกับวันสำคัญที่พระยายมท่านปล่อยให้มาโมทนาบุญมากกว่า

ฟังให้ดี ๆ จะมีวันสำคัญอยู่สี่วัน คือวันมาฆบูชา วันวิสาขบูชา วันเข้าพรรษา วันออกพรรษา ซึ่งเป็นวันที่ชาวบ้านเขาทำบุญกันมาก พระยายมท่านจะปล่อยบรรดาผู้ที่ไปรอรับการตัดสิน ให้ไปโมทนาบุญก่อน บรรดาผู้ที่โทษหนัก รู้ตัวว่าถ้าหากรอการตัดสินมีหวังแย่แน่ ก็เผ่นเลย

แต่ว่าส่วนใหญ่แล้วเขามักไปรอการตัดสิน เพราะว่าพระยายมท่านพยายามช่วยทุกวิถีทาง เพื่อที่จะให้เขาพ้นนรกไปได้ จะได้ไม่ต้องรับโทษ

จำให้แม่น ๆ ว่าพระยายมไม่มีหน้าที่พาใครลงนรก แต่ท่านพยายามกันไว้ไม่ให้ลงนรก พวกที่กลัวไม่เข้าเรื่องเข้าราว ก็เผ่นเสียก่อน อย่างนั้นยมทูตก็ต้องไปตามคืน

ถาม : แล้วต้องใช้เวลานานไหมครับ ?
ตอบ : เวลาของท่านนิดเดียว อย่าลืมว่า ที่ตำหนักพระยายม วันหนึ่งเท่ากับห้าสิบปีมนุษย์ เวลาของท่านนิดเดียว แต่ทางนี้โตเป็นหนุ่มเป็นสาวแล้วก็มี

พวกเราใช้แรงงานพรหมเกินขนาด ท่านหยุดงานปีละสี่ครั้งแค่นั้น ครั้งละสามวัน คือ ขึ้นสิบสี่ค่ำ ขึ้นสิบห้าค่ำ แล้วก็แรมหนึ่งค่ำ แล้วขณะเดียวกัน เวลางานมาก ๆ ก็หยุดแต่ตัวจริง ต้องเนรมิตตัวปลอมเอาไว้ทำงานแทนด้วย


สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๔๔