[เถรี]

"หลวงพ่อท่านนั่งอยู่ก่อนแล้ว และมีโยมประมาณ ๕ - ๖ คน ถามปัญหาธรรมะอยู่ตรงหน้า บรรดาอาซ้อ อาซิ้ม อาเจ็ก ขึ้นมาก็ส่งเสียงเกรียวกราว

หลวงพ่อท่านเตือนว่า "โยมเบา ๆ หน่อย ข้างหน้าเขาคุยธรรมะกันอยู่" ปรากฏว่าไม่มีเบาแม้แต่นิดเดียว แถมยังดังมากขึ้นเรื่อย ๆ เพราะข้างหลังประดังกันเข้ามาอีก

พออีกสักพักหนึ่ง ท่านก็เตือนอีก "โยมเบา ๆ หน่อย คุยกลบเสียงธรรมะอันตรายนะ" ก็ยังคงเหมือนเดิม มีแต่ดังขึ้นมาเรื่อย ๆ เพราะเขาบูชาวัตถุมงคลกัน

"โคตรแม่มึง..ถ้าจะคุยกันก็กลับไปคุยที่บ้านโน่น..!" เสียงท่านดังชนิดกระเบื้องหลังคากระพือ ทั้งหมดเงียบสนิทชนิดเข็มตกยังได้ยิน พอตั้งสติได้ คนแรกก็ย่องลงบันได คนที่สองสามสี่ก็ตามกันไปจนหมด สี่คันรถไม่เหลือเลย

หลวงพ่อท่านมาบอกทีหลังว่า "จำเป็นต้องดุ เพราะถ้าไม่ทำอย่างนั้นโทษจะเกิดแก่เขามาก ประเภทนี้มาวัดก็ไม่รู้บุญบาปคุณโทษว่าเป็นอย่างไร เพราะฉะนั้น..อย่าให้มาได้อีกเลยเป็นดี"

เพิ่งจะรู้ว่าเสียงคนดังได้ขนาดนี้ คงจะลักษณะเดียวกันกับท่านท้าวมหาราชท่านช่วย หลวงปู่ปานท่านทำได้ หลวงพ่อท่านทำได้ ถือว่าปกติ แต่พระครูมะลิไม่ต้องมีใครช่วย ท่านก็เสียงดังได้

มีอยู่อย่างหนึ่ง ก็คือ เคยเจอหลวงพ่อท่านส่งเสียงทางลมปราณ ถ้าใครเคยอ่านหนังสือกำลังภายในจะรู้ เป็นเสียงประเภทที่ได้ยินเฉพาะคนที่ตั้งใจให้ได้ยิน..!"