[โอรส]

คราวนี้ ติตถิยปริวาส ตามที่พระพุทธเจ้าท่านกำหนดเอาไว้ คือให้อยู่สามเดือน หมายถึงว่าจะบวชแน่นอน ไม่ใช่อย่างของเราประเภทที่บวช ๆ สึก ๆ ต้องอยู่ถึงสามเดือนเพื่อฝึกระเบียบพระ ถ้าหากสามเดือนไม่ได้ เพิ่มให้อีกสามเป็นหกเดือน ถ้าไม่ได้เพิ่มให้อีกสามเดือนเป็นเก้าเดือน ถ้าเก้าเดือนยังไม่เอาไหนก็ไม่ต้องบวช ถือว่าเข็นไม่ขึ้น หัดอยู่เก้าเดือน อยู่กันจนรากงอกแล้วยังหัดไม่ได้ ก็ไม่สมควรที่จะบวช

ทางสายหลวงปู่มั่นท่านเข้มข้นมาก ฝึกสองปี ซึ่งแต่ละคนก็รู้สึกเต็มใจมาก เพราะอย่างน้อย ๆ ได้หัดระเบียบ ได้ฝึกปรือในลักษณะของฆราวาสก่อน ถึงผิดก็ไม่มีโทษ เสร็จแล้วพอเคยชินเข้า อยู่ตัวแล้วบวชไปก็สบายเลย เท่ากับแค่เปลี่ยนชุดเฉย ๆ เพราะกิจวัตรทุกอย่างทำแบบพระอยู่แล้ว

นโยบายนี้ดีไหม ? เอาสักสองปีก่อนแล้วค่อยบวชนะ..จะได้ขาดใจตายไปเลย..!

บางทีครูบาอาจารย์สมัยนี้ท่านก็บวชให้เฉย ๆ ไม่มีเวลาที่จะไปบอกไปกล่าว ไปสั่ง ไปสอนอะไรมาก

อาตมาเองก็เพิ่งถูกจับยัดเป็นคู่สวด งานบวชของท่านเอที่เพิ่งผ่านมานี่เอง ก่อนหน้านี้ก็ไม่ได้คิดจะเป็นหรอก

ท่านเจ้าคุณจังหวัดฯ ไปถึง ปรากฏว่าท่านพาพระมหาสันติไปรูปเดียว พระมหาทองดีไม่ไปด้วย มองทั้งวัดไม่เหลือใครแล้ว ท่านสมพงษ์เจ้าอาวาสที่เป็นคู่สวดได้ ท่านก็ติดงาน วันนั้นไปตรวจข้อสอบที่วัดไร่ขิง

ทั้งวัดก็เหลืออาตมาคนเดียวที่เป็นงาน ก็ต้องว่าไปเลย เพราะฉะนั้น..พระรุ่นนั้นถ้าไม่เฮงที่สุด ก็ซวยที่สุด เจอคู่สวดตกกะไดพลอยโจน ไม่ได้เจตนาเป็นก็ต้องเป็น..!



สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๔๔