ล่องแก่งมหาภัย ตอนที่ ๖
ลุกขึ้นเตรียมตัวจะไปห้องน้ำ วางเท้าลงบนอกของใครก็ไม่รู้..! ส่องไฟดูกลายเป็นหลวงตาปัณฑิตะ รอบเตียงเป็นพระจากวัดต่าง ๆ นอนกันเต็มไปหมด ต้องเลี่ยงไปตามช่องว่างที่แทบจะหาไม่ได้ จัดการสรงน้ำแล้วจึงย่องกลับมาขึ้นเตียงภาวนาต่อ...
วัดหนองบัวมีเตียงอยู่แค่ ๔ หลัง เมื่อมีงานแต่ละที พระผู้ใหญ่อาวุโสจริง ๆ เท่านั้นจึงได้นอนเตียง นอกนั้นต้องนอนบนพื้นศาลาอย่างที่เห็น ท่านนาวินสละเตียงให้ท่านอาจารย์ใหญ่ ตัวเองลงไปนอนกลิ้งกับพื้นเหมือนกัน อาตมานั้นพระเถระทุกรูปท่านยกให้ บอกว่ามาจากต่างเมือง และพรรษามากแล้วด้วย ฉะนั้นจงนอนเตียงซะดี ๆ..!
พระภิกษุสามเณรฉันเช้าร่วมกัน โปรดสังเกตความชำรุดของหอพระด้วย
ฝนตกลงมาซู่ใหญ่ เสียงครืน ๆ ดังมาไกล ๆ ทางฝั่งน้ำตรงกันข้าม ทางด้านนั้นเป็นบ้านสามพระยา อาตมาเลิกจากการภาวนาไปฉันน้ำร้อน พระเณรพากันลุกตามเมื่อเห็นแสงเทียน อะไรก็ไม่ตลกเท่ากับพระเณรที่กลัวผี แล้วแบบนี้ชาวบ้านเขาจะไปพึ่งใครได้ละคุณเอ๋ย...
ฉันเช้าแล้วอาตมาไปซักผ้า ตากเสร็จเรียบร้อยจึงมาขอยืมฟิล์มท่านนาวิน ๑ ม้วน ของที่ติดตัวมาหมดเกลี้ยงไปตั้งแต่เมื่อวาน ได้ฟิล์มมาก็ได้เรื่องมาด้วย ทายกนิมนต์ให้เทศน์ฉลองกฐิน ตายละวา...จีวรยังเปียก ๆ อยู่เลย..!
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 12-10-2010 เมื่อ 02:06
|