ตกลงคืนนั้น พักค้างคืนที่ถ้ำประทุน ทำวัตรสวดมนต์ เข้ากรรมฐานกันตามปกติ ได้เวลาก็พักผ่อนเอาแรง เราเหนื่อยกันทั้งวัน ก่อนนอนได้ปรึกษากันว่า เราจะขึ้นต่อหรือพักที่นี่ ทุกคนตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า พวกเราจะไปต่อ อยากรู้อยากเห็น เมื่อตัดสินใจแล้วก็ให้ทุกคนพักผ่อนเอาแรงไว้ พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่ คืนนั้นหลับสนิทภายในกลดที่นำกันไป
วันรุ่งขึ้นทำวัตรเช้าเสร็จ พระท่านก็ให้ไปกินอาหารเช้า นึกขอบพระคุณที่ท่านมีน้ำใจต้อนรับพวกเราเหมือนรู้จักกันมานาน กินข้าวจนอิ่ม พระท่านพูดว่า จะขึ้นไปถ้ำแสงจันทร์หรือไม่? พวกเราบอกว่า จะไป
ท่านถามว่า ไม่กลัวนะ พวกเราตอบว่า ไม่กลัว ท่านก็เลยบอกโยมผู้ชาย ๓ คนให้นำทางไปส่ง ขณะนั้นเวลาเกือบสามโมงเช้า นกสีขาวก็บินมาส่งเสียงร้องเหมือนเรียกพวกเรา แต่พระรูปนั้นบอกให้ไปดูถ้ำน้ำเสียก่อน จากปากถ้ำเลี้ยวไปทางขวามือ ๕๐ เมตร จะพาไปดู ได้เดินทางตามท่านไปถึงปากถ้ำน้ำ มีบันไดไม้ลงไปสัก ๒๐ เมตร ลงไปถึงพื้น
น่าแปลกมาก !!! เป็นถ้ำใหญ่มีแต่น้ำเหมือนทะเลสาบอันกว้างใหญ่ พระท่านบอกว่าเข้าไปไกลมาก ถ่อแพไป ๗ วันก็ไม่สิ้นสุด จะจริงอย่างไรไม่ทราบ ไม่ได้ไปดูเพราะไม่มีแพ ส่องไฟฉายไปสุดลำแสงก็เห็นน้ำอยู่ ใครอยากพิสูจน์ ต้องไปดูเอง เขียนบอกเท่าที่เห็น เท่าที่พระท่านเล่า แต่ไม่ได้ไปพิสูจน์เพราะไม่กล้าเสี่ยง ถึงจะต้องการจะพิสูจน์แต่มีความกลัวมากกว่าความกล้า ทุกคนแค่ได้เห็นก็เป็นบุญตา (ถ้ำนี้มีเรื่องลึกลับ !! จะเขียนเล่าตอนหลัง)
|