[ลัก...ยิ้ม]

พิสูจน์ความจริง

ออกจากวัดก็ได้เดินทางไปยังบ้านหัวสะพานไปยังบ้านของวิญญาณดวงแรก ตามบ้านเลขที่ที่ได้จดจำเอาไว้ตามคำบอกเล่าตอนอยู่ในป่าช้า ได้เข้าไปในบ้านหลังนั้น พระเข้าไปในบ้าน ก็ได้รับการดูแลต้อนรับเอาใจใส่ตามหน้าที่ของพุทธมามกะที่ดี ได้ถามไถ่ทุกข์สุขกันพอสมควร

ข้าพเจ้าก็เข้าใจเรื่องที่มาในวันนี้ ได้ไปถามว่ามีปู่ย่าตาทวดชื่อสกุลนี้ไหม? เขาตอบว่า “มีและย้อนถามกลับมาว่าทำไมหรือ? รู้ได้อย่างไร?” ข้าพเจ้าไม่ตอบ กลับถามต่อว่าได้เสียชีวิตไปเมื่อ ๘๔ ปีที่แล้ว ในวันที่ เดือน ปีนี้ใช่ไหม? พวกเขาตอบว่า “ใช่”

พวกเขาเริ่มสนใจ จึงถามต่อไปว่ามีรูปภาพให้ดูไหม? พวกเขาไม่ขัดข้องไปหยิบรูปภาพบานใหญ่มาให้ดู มีเขียนบอกไว้ใต้รูปภาพ ชื่อ สกุล วัน เดือน ปีเกิด ตายวันที่ เดือน ปี ตรงตามที่วิญญาณนั้นบอกทุกประการ ทั้งใบหน้าไม่ผิดเพี้ยนอีกด้วย

นั่งนึกอยู่ในใจ เหตุการณ์ที่พบในป่าช้าเป็นเรื่องจริงหนอ พวกลูกหลานรุมกันซักไซ้ จึงบอกว่าไม่มีอะไร ใช้อุบายธรรมบอกว่าเมื่อคืนฝันไปว่าวิญญาณของคนในรูปภาพนี้ ให้ช่วยมาบอกลูกหลานให้ช่วยทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้บ้าง กำลังลำบากตกทุกข์ได้ยากอยู่ เสร็จธุระที่อยากรู้แล้วได้ลากลับ

เพื่อให้แน่ใจก็ได้เดินทางไปบ้านคลองหนวน ต่อไปยังบ้านเลขที่ที่อยู่ของวิญญาณที่มีไฟลุกโชนอยู่บนหัว ได้สอบถาม ลูกหลานเขาบอก "คนชื่อนี้มีจริง ได้ตายไปนานแล้วตั้งแต่พวกเขายังไม่เกิด" ได้คำตอบในสิ่งที่อยากพิสูจน์ความจริงที่พบวิญญาณ และได้มาขอส่วนบุญเป็นเรื่องเหลวไหลหรือเรื่องจริง

ได้ไปพิสูจน์ย้อนรอยอดีตในการมีตัวตน มีชีวิตอยู่จริงในอดีต และมีผลกรรมปรากฏจริงตามกฎแห่งกรรม ตอบสนองจริงตามผลของกรรมดี กรรมชั่ว ทำดีไปดีจริง ๆ ทำชั่วไปชั่วจริง ๆ ตามที่พระพุทธองค์ทรงตรัสสอนไว้