[ลัก...ยิ้ม]

ข้าพเจ้าจึงถามไถ่การกระทำกรรมของวิญญาณตนนี้ว่า ที่เป็นเช่นนี้เพราะเหตุจากการทำกรรมอะไร? ไฟบนหัวร้อนไหม? เขาตอบว่า “ร้อนมาก ร้อนกว่าถ่านที่อยู่ในเตา นี่มันไฟนรก กรรมที่ได้กระทำ ข้าพเจ้าชอบกินเหล้า เมายา เมาทุกวัน คืนหนึ่งเมามาไม่รู้ใครเป็นใคร เกิดไปปล้ำได้เสียกับแม่ผู้บังเกิดเกล้า เมื่อเสียชีวิตมาก็เป็นเช่นพระคุณเจ้าเห็น กรุณาช่วยด้วยเถิด”

ข้าพเจ้าจึงกรวดน้ำให้ แต่ที่น่าแปลกน้ำจากกาน้ำที่เทลงไป น้ำหยดลงไม่ถึงพื้นดิน!!! มันระเหยเสียก่อน!!! วิญญาณตนนั้นยิ่งเจ็บปวดมาก นอนดิ้นทุรนทุราย ร้องขอให้หยุดกรวดน้ำเพราะทนไม่ไหว จึงบอกกับวิญญาณได้ช่วยแล้ว แต่ช่วยไม่ได้จนใจจริง ๆ

แต่ด้วยความเมตตาขณะนั้นคิดจะช่วยหากสามารถช่วยได้ จึงกำหนดจะใช้เลือดภายในกายกรวดน้ำให้แทนการใช้น้ำ จึงบอกวิญญาณดวงนั้นว่าจะใช้เลือดกรวดน้ำ จะได้ผลหรือไม่ก็สุดแล้วแต่เวรกรรม

ข้าพเจ้าจึงใช้นิ้วหัวแม่มือจิกนิ้วชี้โดยกำหนดจิตในองค์กรรมฐาน เลือดก็ไหลออกมาแต่เลือดก็ตกไม่ถึงพื้นแม่ธรณีเช่นกัน!!! กลับทำให้วิญญาณตนนั้นดิ้นทุรนทุรายเจ็บปวดมากกว่าเดิมเสียอีก จึงต้องหยุด อาการเจ็บปวดของวิญญาณนั้นจึงค่อยเบาลง

จึงถามเขาว่ามารดาชื่ออะไร? เขาบอกชื่อมารดาของเขา ข้าพเจ้าจึงกำหนดจิตไปตามผู้เป็นมารดามา ได้ถามว่าวิญญาณตนนี้เป็นลูกใช่ไหม? ผู้เป็นมารดาตอบว่า “ใช่” โกรธเขาไหม ผู้เป็นมารดาตอบว่า “ไม่โกรธให้อภัยแล้ว” จึงบอกให้กรวดน้ำให้อโหสิกรรมเสีย ลูกจะได้พ้นทุกข์ ผู้เป็นมารดาร้องไห้ พร้อมกับกรวดน้ำด้วยความสงสารลูก แต่ก็มีผลเช่นเดิม ยิ่งเจ็บปวดทรมานมากกว่าเดิม จนต้องร้องขอให้ผู้เป็นแม่หยุดกรวดน้ำให้