[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวให้ฟังว่า "คนเราถ้ายังไม่ถึงที่ตายอย่างไรก็รอด แต่ถ้าถึงวาระจะตายอย่างไรก็ต้องตาย

สมัยอาตมาเด็ก ๆ มีโยมอยู่คนหนึ่ง หมอดูบอกเขาว่า วันนี้จะมีอันตรายถึงแก่ชีวิต แกก็เลยใช้วิธีนอนอยู่ในมุ้ง กะว่าถ้าไม่ออกไปไหนอย่างไรก็ไม่ตาย

ปรากฏว่าตอนสายแม่ไก่ออกไข่ แล้วบินขึ้นไปกระต๊ากบนขื่อ เกาะอยู่บนนั้น แต่ไก่ไปเกาะที่ปลายหอกพอดี พอน้ำหนักกดลง หอกก็พุ่งปราดลงมาเสียบคามุ้งเลย ฉะนั้น..อยู่ในมุ้งก็ตาย

หากไม่ถึงคราวตายวายชีวาตม์....ใครพิฆาตเข่นฆ่าไม่อาสัญ
หากว่าถึงคราวตายวายชีวัน......ไม้จิ้มฟันทิ่มเหงือกก็เสือกตาย"