[เถรี]

"ตอนแรกคิดจะซื้อหวยเหมือนกัน แต่ด้วยความที่ไม่เคยเล่น ก็ไม่ได้จดจ่อที่จะซื้อ

พอเลิกจากบ้านสายลมแล้ว ขี้เกียจกลับบ้านเพราะน้ำท่วม ดันนั่งรถเมล์ไปลงหน้ากองสลาก แม่ค้าเขาถามว่า "พี่เอาเลขอะไร ?" เราก็มอง ความคิดของเราก็คือ แม่ค้าคนหนึ่งเขาได้โควตาสองเล่ม เลขท้ายสามตัวอย่างเก่งสองเล่มก็มีแค่สองใบ

แต่แทนที่จะบอกว่าเอา ๒๐๒ สองใบ ดันไปบอกว่า "มี ๒๐๒ ไหม ? เท่าไรก็เอาหมด" ปรากฏว่า แม่ค้าสะกิดบอกต่อ ๆ กันไปเลย "ใครมี ๒๐๒ เอามาเลย พี่เขาซื้อหมด" เราไม่รู้ว่าเลข ๒๐๒ นั้นเพิ่งออกไป เขาส่ง ๒๐๒ มาทั้งหมด อยู่ ๆ เลขที่ขายไม่ได้มีคนมาเหมาซื้อถือว่าบ้าชัด ๆ..!

ทีนี้จะกลับบ้านก็ไม่รู้จะไปทำอะไร ก็เลยนั่งรถเลยไปเยี่ยมแม่ที่บ้านกำแพงแสน อยู่กับแม่หลายวัน กลับมาวันหวยออกพอดี ก็ไม่รู้ว่าหวยออก

ตอนเย็นผ่านกองสลากประมาณห้าโมงเย็น พอดีท่านแสงเขามาด้วย เขาสะกิด "พี่ ๆ ถูกหวยว่ะ" เขาชี้ให้ดู ปรากฏว่าตอนนั้นมีเลขท้ายสามตัวถึงห้าครั้ง งวดที่แล้วออกครั้งที่สอง ส่วนงวดนี้ออกครั้งที่ห้า ก็คือออกซ้ำเลขที่ซื้อนั่นแหละ

เท่ากับว่าเขาบังคับให้รวย "มีเท่าไรเอาหมด" พูดไปได้อย่างไร เป็นเพราะสถานการณ์บังคับจริง ๆ ที่แน่ ๆ ตอนนั้นเกือบจะไม่เหลือค่ารถกลับบ้าน เพราะเอาไปซื้อหวยเกือบหมด"