หน้าตาท่าทางของอาตมาไม่มีวี่แววของผู้มีวาสนา หรือว่าฝึกจนเป็นไปตามสำนวนกำลังภายในที่ว่า “สูงสุดคืนสู่สามานย์...เอ๊ย...สามัญ” ก็ไม่อาจจะทราบได้ ไปที่ไหนมักไม่มีใครเชื่อน้ำหน้า ต้องคบหาสมาคมกันไปพักหนึ่งนั่นแหละ กว่าเขาจะยอมรับว่ามีความสามารถจริง ๆ...
ที่นี่ก็เช่นกัน ญาติโยมที่ไม่เคยพบอาตมาเมื่อครั้งก่อน มากราบแล้วจ้องเอาจ้องเอา พวกเขาไม่เชื่อว่านี่แหละอาจารย์ของเจ้าอาวาสของพวกเขา และเป็นผู้ที่จะมาบูรณะวัดหนองบัวขึ้นมาใหม่ทั้งหมด อาตมาได้แต่ทักทายไปตามอัธยาศัย เดี๋ยววัดเสร็จเขาก็เลิกสงสัยไปเองแหละ
พระพุทธไสยาสน์ในศาลาพระนอน วัดหนองบัว
ทักทายชาวบ้านทั่วถึงดีแล้ว อาตมาปล่อยให้ครูบาน้อยรับมือกับญาติโยมไป ตัวเองถือกล้องถ่ายรูปไปถ่ายอาคารสถานที่จนทั่ววัด ทุกหลังแทบหมดสภาพทั้งนั้น ต้องทำใหม่ทั้งหมดจริง ๆ มีที่พอเป็นรูปเป็นร่างบ้างก็ศาลาพระนอนแห่งเดียว แต่เตี้ยเกินไป ต้องยกหลังคาใหม่เช่นกัน...
คำนวณงบประมาณแล้ว ที่สำคัญคือศาลาหอพระ ตกประมาณสองล้านบาท โบสถ์คงอยู่ในราวหนึ่งล้านบาท วิหารพระเจ้าอีกหนึ่งล้านบาท สามที่นี้เสร็จ อย่างอื่นก็เรื่องเล็กแล้ว อาตมาต้องหาเงินเป็นต้นทุนประมาณแสนห้าถึงสองแสนบาท ก็เริ่มลงมือบูรณะวัดหนองบัวได้
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 15-09-2010 เมื่อ 03:02
|