ครูบาญาณท่านไม่อยู่ อาตมาทั้งสองเดินย้อนกลับมาทางท่าน้ำ มีโยมผู้ชายกินหมากปากแดงตรงเข้ามาไหว้ท่านนาวิน บอกว่าถ้าจะไปวัดหนองบัวให้รอสักครู่ เขาเอานาฬิกามาซ่อมไว้ รอให้นาฬิกาเสร็จแล้วไปเรือของเขาก็ได้ พอลับหลังไป ท่านเจ้าอาวาสบอกว่าเป็นผู้ช่วยครูใหญ่โรงเรียนบ้านหนองบัว...
สั่งน้ำส้มยี่ห้อแฟนตาซีมานั่งฉันระหว่างรอคนละขวด ราคาขวดละ ๕๐ จั๊ต เมื่อกี้จ่ายค่ารถไปคนละ ๒๐๐ จั๊ต ค่าของเขาไม่เก็บ...รอจนบ่ายสองครึ่ง คุณครูถึงมาพาอาตมาทั้งสองลงเรือลำเล็ก ที่ดูแล้วสภาพไม่น่าจะไปถึงปลายทางได้ แต่คุณครูเก่งสมกับเป็นแม่พิมพ์ พาไปถึงวัดหนองบัวจนได้ นับว่าทำหน้าที่เรือจ้างได้สมบูรณ์แบบ...
นั่งเรือจากบ้านสองแควไปยังวัดหนองบัว
ท่านสุโภคะเพื่อนซี้ของท่านชา (พระปรีชา จิรนาโค) มาช่วยแบกของขึ้นวัด ถามเรื่องค่าเรือ ผู้ช่วยครูใหญ่ไม่รับ เพราะมีพวกเราหรือไม่มี คุณครูก็ต้องกลับมาที่นี่อยู่แล้ว สบายไปอีกครั้ง อาตมาตรงเข้าไปพักยังศาลาหอพระเลย ด้วยเคยมาคุ้นเคยดีอยู่แล้ว...
ท่านสุโภคะตีเกราะบอกชาวบ้านว่า “ครูบาน้อย” คือท่านนาวินมาถึงแล้ว บรรดาชาวบ้านที่นำโดยลุงทองแดงมัคทายกของวัด มาถึงก็ถามหาครูบาใหญ่เมืองไทยว่ามาด้วยหรือไม่ ? อาตมาเองเจอเหตุการณ์แบบนี้มักจะ “หัวเราะมิได้ ร่ำไห้มิออก” ทุกที...
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 13-09-2010 เมื่อ 03:24
|