เสียงเครื่องเรือติดกระหึ่มทันใจ แหม...เอาเรือมาจอดเพื่อขอส่วนกุศลโดยเฉพาะเลยนะ ไหน ๆ ก็มาแล้วอย่าเสียเที่ยวเปล่า ขอฉี่รดเป็นที่ระลึกหน่อยเถอะ ฮิ..ฮิ..เสร็จจากธุระส่วนตัวแล้วรีบเผ่นลงเรือ เดี๋ยวท่านเปลี่ยนใจไม่ให้ไปต่อมันจะยุ่ง แดดยิ่งร้อน ๆ อยู่ด้วย...
แพซุงมากมายเป็นแถวยาว พวกนี้ขายที่เวสาลีไม่ได้ ต้องล่องต่อไปถึงจะอีนหรือมะละแหม่ง บางทีก็มีนายทุนรวบรวมซื้อไว้ แล้วล่องไปขายถึงเมืองไจ๊มะยอโน่น...เรือฝ่าเปลวแดดร้อนฉ่า เข้าเทียบท่าที่เมืองจะอีนตอนเพลพอดี เด็กวัยรุ่นตัวดำ ๆ กรูกันลงมาแย่งกันแบกของอุตลุด...

ท่าเรือเมืองจะอีน ทั้งรับส่งสินค้าและรับส่งคน
เอาของขึ้นรถสองแถวที่จอดรออยู่ในท่า ท่านนาวินควักย่ามให้ค่าแรงเด็ก ๆ คนละนิดคนละหน่อย พวกเขาทำงานที่เหมือนกับทำฟรี เจอคนใจดีหรือมีของมากก็ได้สตางค์ เจอคนของน้อยเขาแบกเองได้ แล้วดันไปคว้าของเขามาก็เหนื่อยฟรีไป แต่ก็ไม่เห็นพวกเขาจะว่าอะไร นอกจากถือว่าเป็นการทำบุญ...
จะอีนเป็นเมืองข้าราชการ คนของเมืองนี้เจ็ดสิบห้าเปอร์เซ็นต์เป็นข้าราชการ คล้ายกับเมืองเมย์เมี้ยว ดูบ้านเรือนที่ทางการทำให้แล้วมันซึม ๆ โทรม ๆ บอกไม่ถูก ไม่เห็นจะมีชีวิตชีวาแบบเมย์เมี้ยวเลย ใครถูกย้ายมาคงแทบร้องไห้ เหมือนกับสมัยก่อนเมืองไทยเรากลัวถูกย้ายไปแม่ฮ่องสอนอย่างไรอย่างนั้น...
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 08-09-2010 เมื่อ 00:58
|