[คิมหันต์]

ใครหิวเชิญรับประทานได้ ใครปวดหนักปวดเบาก็เชิญปลดทุกข์กันตามสบาย นายท้ายของเราวันนี้ไม่ยักให้เมียอด เห็นไปเปิบข้าวกันตุ้ย ๆ ตรงนี้เป็นจุดพักก่อนถึงเมืองจะอีน บนแพจึงอุดมสมบูรณ์ไปด้วยของกินของใช้ เหล้านอกเรียงเป็นตับเลย...

หมดธุระแล้วเดินทางต่อไป อิ่มมาใหม่ ๆ ประกอบกับแดดเริ่มจัด ทำให้ทุกคนหลับกันคอพับคออ่อน แม่น้ำกว้างขึ้นเรื่อย ๆ โขดหินที่เป็นอันตรายแทบไม่มีให้เห็น สองฝั่งตลิ่งสูงลิ่วยังมีต้นข่อย ต้นงิ้ว ต้นมะขาม ให้เห็นประปราย บางทีก็เป็นป่าหมากป่ามะพร้าวทั้งดง...

ต้นมะม่วงจอมอิทธิฤทธิ์ ถูกเลื่อยขาดแล้วยังไม่ยอมล้ม แถมดับเครื่องเรืออีกด้วย

เห็นข้างหน้าเป็นต้นตาลคู่สองต้นอยู่ไกลลิบ เรือก็เครื่องดับเอาดื้อ ๆ นายท้ายตัวแสบพาเรือชิดฝั่งเพื่อหลบแดด สาละวนกับเครื่องเรือพลางบอกกับผู้โดยสารว่า ข้างบนมีศาลเทพารักษ์ศักดิ์สิทธิ์ ขอให้ทุกคนขึ้นไปไหว้หน่อย ไม่เช่นนั้นจะไปต่อไม่ได้ วะ...ปานฉะนี้เชียวหรือคุณพี่..? นักเลงโตเกินไปแล้วกระมัง..?

ขึ้นไปแล้วต้องยอมรับว่าท่านขลังจริงอย่างเขาว่า ที่ข้างศาลเป็นต้นมะม่วงโตเป็นโอบ ที่น่าทึ่งคือถูกเลื่อยขาดแล้วไม่ยอมล้ม กลับประสานกันดีเหมือนเดิม เหลือแต่รอยเลื่อยไว้ให้ดูต่างหน้า ถ้าอาตมาเป็นคนเลื่อยคงขนหัวลุกเด่ไปเหมือนกัน กำหนดจิตอุทิศส่วนกุศลแก่ท่านและบริวารทั้งหลาย...