[ลัก...ยิ้ม]

อภินิหารหลวงปู่ขึ้นเขาวงพระจันทร์

หลวงปู่ท่านมารับข้าพเจ้าตามนัด แล้วพาขึ้นเขาวงพระจันทร์ด้วยเหตุผลอะไรไม่รู้ได้ ข้าพเจ้าก็ขึ้นเพราะคิดว่าหลวงปู่ต้องมีเหตุผลแน่ ตอนแรกคิดว่าคงไม่สูงนัก เราเป็นนักกีฬาคงไหวแน่ ได้ยินแต่ข่าวว่าปีหนึ่ง ๆ มีคนขึ้นไปแสวงบุญกันมาก ตัวเราเองเสียอีกไม่เคยขึ้นไป สมควรขึ้นไปศึกษาดู

ไปถึงตีนเขาวงพระจันทร์ คิดว่าคงขึ้นไม่ยากมีบันไดให้ขึ้น แต่พอเดินขึ้นไป *เป็นที่ลาดชันสูงขึ้นไปเรื่อย* ๆ ยังไม่ถึงครึ่งทาง เหนื่อยแทบแย่ เกือบถอดใจ เดินได้ไม่นานนัก ต้องพักเป็นระยะ ๆ ร้อนก็ร้อน หลวงปู่ท่านขึ้นนำหน้าเราไป มองไม่เห็นหลังทั้งที่ท่านก็อายุมากแล้ว คิดว่าท่านอายุประมาณ ๘๐ ปีเศษ คิดในใจว่าท่านไม่หยุดพักเลยหรืออย่างไร? ไม่เหนื่อยหรืออย่างไร? *เพราะเรายังเหนื่อยเลย*


เดินไปเกือบครึ่งทาง เห็นหลวงปู่เดินกลับลงมา เอาเกลือให้กินหนึ่งเม็ด แล้วท่านบอกว่า “อย่าท้อถอย ค่อย ๆ ขึ้นไปให้ถึง ทำใจให้เข้มแข็ง ฝึกความอดทน อดกลั้น ต่อสู้กับอุปสรรคของชีวิต เราจะได้รู้จักอะไร ๆ มากขึ้น” แล้วท่านก็เดินหายไปอีก แต่ตอนนี้เห็นว่าท่านก้าวเดินไปตามขึ้นบันไดที่สูงขึ้น เท้าท่านไม่ได้ติดพื้นเลย เห็นท่านเดินอย่างรวดเร็ว นึกฉงนอยู่ในใจ!

เดินไปพักไปจนครึ่งทาง ทางขึ้นยิ่งชันสูงขึ้นไปเรื่อย ๆ มองขึ้นไป *อยากจะเดินกลับลงไป ไม่อยากขึ้นต่อ* มันท้อ เพราะใจเราไม่สู้ความลำบาก เราชอบความสะดวกสบายจนเคยชิน อีกสักพัก หลวงปู่ก็เดินลงมาให้กินเกลือหนึ่งเม็ดเช่นเดิม เกลือแต่ละเม็ดที่ท่านให้นั้น กินแล้วมีกำลังอย่างประหลาด!!! เที่ยวนี้ท่านนั่งสนทนาธรรมอยู่ด้วยพักหนึ่ง

หมายเหตุ : เขาวงพระจันทร์มีบันได ๓,๘๖๕ ขั้น