[โอรส]

ถาม : ผมเห็นแม่ตัวเองทำยังตกใจเลย ห้ามก็ไม่ได้ ?
ตอบ : นั่นไม่เท่าไร ส่วนใหญ่แล้วบรรดาพระลูกชาย พอโยมเขาถวายของอะไรมา บางทีประเภทกระโถน ปิ่นโต พริก น้ำปลาอะไร ขนเข้าบ้านหมด พ่อแม่ก็กินใช้กันครึกครื้นไปเลย หาไฟมาเผาตัวแท้ ๆ..!

ถาม : อย่างนั้นคนที่บริโภคของสงฆ์โดยที่ไม่รู้เพราะคนอื่นเอามาให้ ?
ตอบ : คุณกินยาพิษโดยที่ไม่รู้ คุณตายไหม ?

ถาม : นั่นเป็นเรื่องของจิตไม่ใช่หรือครับ หรือการเจตนา ?
ตอบ : ก็นั่นแหละ แต่ทีนี้พอเรื่องของสงฆ์ โทษที่จะอภัยว่าทำเพราะไม่รู้ไม่มี เพราะคำว่า “สังฆะ” หรือหมู่สงฆ์ หมายรวมเอาทั้งหมดในศาสนานี้ โทษก็เลยหนักกว่าปกติ

ในเมื่อหนักกว่าปกติ เช่นว่า ไม่เจตนาของมดก็ไม่เป็นไร แต่ไม่เจตนาของช้างแค่เหยียบเฉี่ยว ๆ เราก็ตายแล้ว

ถาม : เหมือนกับกำลังนั่งกินข้าว แล้วมีคนถือยาพิษเดินผ่าน เสร็จแล้วลมพัดกระฉอกหยดมาพอดี เราก็กิน เราตายเหมือนกัน ไม่มีใครตั้งใจฆ่าเราสักหน่อย ?
ตอบ : เรื่องอื่นไม่เจตนาจะมีโทษน้อย เนื่องจากว่าเป็นกรรมเล็ก แต่อันนี้เป็นกรรมใหญ่ ถึงไม่เจตนาโทษก็มาก

สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนกันยายน พุทธศักราช ๒๕๔๔