[คิมหันต์]

กราบลาท่านอาจารย์ใหญ่ธัมมะเสนะ ท่านปรารภว่า อยากฝากโยมอุปัฎฐากไปไหว้พระแก้วมรกตด้วย อาตมาไม่มีเวลารออีกแล้ว จึงกราบเรียนท่านว่า ให้โยมเดินทางไปที่วัดตองไวแล้วส่งข่าวไปถึง อาตมาจะข้ามมารับไปเอง...

ท่านนาวินรับฝากของถึงคนนั้นคนนี้เต็มไปหมด การฝากฝังไหว้วานกันเป็นสิ่งที่ดี แสดงออกถึงน้ำใจของทั้งสองฝ่าย ทางพม่าเขายังฝากกันเป็นปกติ ถ้าเป็นทางบ้านเราคงสูญโญแค่กลางทาง เล่นฝากซะจนคนไม่ชอบแบกหามอย่างอาตมา กลายเป็นไอ้บ้าหอบฟางไปเลย...

ไอ้หนุ่มนี่หัวเราะเยาะที่อาตมายิ่งรีบก็ยิ่งช้าหรือเปล่าก็ไม่รู้ ?

ท่านอาจารย์ใหญ่ยังอาลัยอาวรณ์ไม่เลิก จากหอฉันตามมาส่งหน้าโบสถ์ จากหน้าโบสถ์ตามมาส่งที่รั้ววัด จากรั้ววัดจะตามมาในตลาดอีก อาตมาต้องตัดบทว่า “ถ้ามีเวลาว่างเดือนมีนาคมนี้ผมจะข้ามมาอีกที” นั่นแหละท่านจึงยอมหยุดมองตาละห้อย...

ยิ่งรีบยิ่งช้าซิน่า...อาตมากลัวว่าถ้าไม่ทันรถเที่ยวแรก มันอาจจะต้องค้างคืนกลางทาง แต่ก็ทำความเร็วไม่ได้ เพราะโยมเจอท่านนาวินมักจะหยุดถาม คุยกันคนละ ๒ นาที อาตมาก็แทบบ้าแล้ว ทั้งพระทั้งฆราวาสเป็นเหมือนกันหมด...