มาถึงปั๊มน้ำมันเขาให้ ๑๐ แกลลอน ให้มันได้อย่างนี้ซิ..! ตอนอาตมาเป็นคนจ่าย มันให้ทีละ ๓ แกลลอน ๕ แกลลอน ต้องไปเสียเงินกับปั๊มเถื่อนแพง ๆ พอท่านนาวินจ่ายบ้าง มันให้ทีละ ๑๐ แกลลอน ไอ้เรามันดวงเศรษฐี ใช้ของถูกไม่ได้ละกระมัง..? “ถ้าพรุ่งนี้มันให้ ๑๐ แกลลอนอีกละก็..คราวหน้าผมจะให้คุณเป็นคนจ่ายค่าน้ำมัน..!” อาตมาคำราม..!
เมืองแล้วเมืองเล่า ไมล์แล้วไมล์เล่า ปู่เขียวพาร่างชราควบทะยาน ไปอย่างซื่อสัตย์ต่อหน้าที่ เหมือนนักรบชราที่แก่แต่ตัว หัวใจยังมุ่งมั่นต่อหน้าที่ อากาศร้อนขึ้นทุกที “โป๊ก..!” เพิ่งสัปหงกก็โดนโขกซะหัวปูดเป็นลูกมะนาวเลย..! “อย่าทิ้งหน้าที่ซิวะ..!” แฮ่...หลวงปู่ ทีท่านนาวินหลับไม่เห็นว่า ทีผมจะหลับบ้างละไม่ได้เชียว..!
ร้านขายหมากพลู ซึ่งเปรียบเหมือนอุปกรณ์ช่วยชีวิตของโซยุนท์
ถ่างตาต่อไป พักปัสสาวะบ้าง หยุดดื่มน้ำกันบ้าง ในที่สุด ๑๒ ชั่วโมงผ่านไป ก็มาถึงสามแยกเมืองพะยาจี ตรงไปจะเข้าตัวเมืองพะโค พวกเราเลี้ยวซ้ายกลับเส้นทางเดิมที่มาจากมะละแหม่ง ผ่านเมืองวอไปได้หน่อยเดียว ยอดโชเฟอร์ก็ไม่ไหว ท่านนาวินต้องลงไปหาซื้อเครื่องดื่มประเภทใจสู้ชู ๒ นิ้วและหมากมาให้ คนอื่นถือโอกาสลงไปบิดเนื้อบิดตัวให้หายระบม...
แต่โซยุนท์ชอบหมากมากกว่า หลายวันที่ผ่านมา เคี้ยวหมากฝรั่งตรานกแก้วตามอาตมากับท่านนาวิน มาวันนี้ซื้อหมากสดมาได้ เคี้ยวไปฮัมเพลงไปอย่างมีความสุข ทำท่าอย่างที่โบราณเรียกว่า ปลากระดี่ได้น้ำอะไรเทือกนั้น เลาะลงกลางนามาเพื่อหลบสะพานพัง โผล่ขึ้นมาจ่ายสตางค์ข้ามแม่น้ำซิตต็อง(ที่คนไทยเรียกว่า แม่น้ำสะโตง) ซิตต็องแปลว่าท้ารบ คงจะเป็นสมเด็จพระนเรศวรมหาราชท้าสุรกรรมา(แม่ทัพพม่า) แต่ถ้าออกเสียงเพี้ยนนิดเดียว จะแปลว่า "กระบุง"..!
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 25-06-2010 เมื่อ 02:45
|