ใต้ฟ้าอิระวดี ตอนที่ ๑๗
เมืองกู่แมมีพระสงฆ์เดินบิณฑบาตข้าวสารเป็นแถวยาวเหยียด พ้นจากตัวเมืองไป ฟ้าก็มืดสนิท รถเมืองพม่ามันขับกลางคืนกันไม่เป็น อยู่ห่างใช้ไฟต่ำ พอมาใกล้มันเปิดไฟสูงส่องหน้า สว่างจ้าจนมองทางไม่เห็น เป็นอย่างนี้ทุกคัน ไม่รู้ว่าใครสั่งใครสอนมันอย่างนี้ น้ำมันเถื่อนชักออกฤทธิ์ ปู่เขียวแกสะอึกอึ๊ก ๆ ให้โซยุนท์ลงไปดูอาการหลายครั้ง...
พระภิกษุสามเณรบิณฑบาต ดูแล้วน่าเลื่อมใสศรัทธา
ปล่อยโชเฟอร์ นายเกลี้ยง หนุ่มเจ และเจ้าโต ลงไปกินข้าวเย็นที่ร้านซอซานดา (สาวจันทร์) แล้วยอดโชเฟอร์ตียาวรวดเดียวมาถึงเมืองมิถิลา เข้าพักที่วัดชุยเมียนติ่น (เข็มทอง) ตอนสามทุ่มเศษ กราบเจดีย์วัดชุยเมียนติ่นแล้ว เขาจัดให้นอนพักที่ศาลาหลังใหญ่ อาตมาแพ้สบู่หรือเป็นอะไรไม่รู้ มันคันคะเยอไปทั้งตัว ก็ดี...ยุงกัดจะได้ไม่รู้สึก..!
พระเจดีย์วัดชุยเมียนติ่น งดงามอยู่ท่ามกลางแสงไฟ
นอนพุกามยุงรุมกัด พักมัณฑะเลย์ถูกเรือดฟัด มาที่มิถิลานี่มดตอมทั้งคืน มันไม่ได้กัดหรอกนะ เพียงแต่ไต่ไปไต่มาสำรวจดูเท่านั้น เท่ากับช่วยปลุกไปในตัว ตีห้าทุกคนพร้อมเดินทาง หลวงปู่ว่าไปได้รถไม่มีปัญหาอะไร ขอบพระคุณครับ...รอเจ้าโตที่เอาเงินไปใส่ตู้บริจาค กลับมาก็ออกเดินทางทันที...
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 17-06-2010 เมื่อ 02:56
|