[โอรส]

ถาม : มีอีกไหมครับ ที่ตั้งแต่สมัยพุทธกาลถึงปัจจุบันนี้ท่านยังมีชีวิตอยู่ ?
ตอบ : ยังไม่ได้ยินอีก แต่อย่างหลวงปู่โลกอุดร หลังพุทธกาลมาประมาณ ๓๐๐ ปีแต่ว่ายังอยู่ ก็ถือว่าหลังมานิดหนึ่ง

มีคนไปถามท่านว่า "หลวงปู่ครับอายุเท่าไรแล้วครับ ?" ท่านบอกว่า "จำไม่ได้แล้วว่ะ รู้แต่ว่าตอนเขาสร้างพระปรางค์ ๓ ยอดที่ลพบุรีไป ข้าไปยืนดูเขาทำอยู่"

พระปรางค์ ๓ ยอดนั่นไม่หนี ๑,๔๐๐ ปี ...(หัวเราะ) ...ไปยืนดูเขาทำ ...(หัวเราะ)...

ถาม : แล้วอย่างนี้ไม่เหมือนกับฝืนกฎแห่งกรรมหรือครับ ?
ตอบ : ก็จะเรียกว่าฝืนก็ใช่ แต่ว่าท่านมีความสามารถที่จะฝืนได้

เพราะพระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า "บุคคลผู้ชำนาญในอิทธิบาท ๔ จะอธิษฐานให้ร่างกายทรงอยู่ถึงกัปหนึ่งก็ได้"

คราวนี้งานของท่านยังมีอยู่ ท่านก็จำเป็นที่จะต้องอยู่ เพราะถ้าตายก็ไปพระนิพพานเลย ไม่มีคนทำต่อ เพราะว่าท่านปรารถนาพุทธภูมิ ตั้งใจว่าจะเป็นพระพุทธเจ้า พอมาเจอธรรมะของพระพุทธเจ้าเข้า ท่านเห็นว่าวิธีนี้ง่ายกว่า ท่านก็ตัดสินใจหันมาปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธเจ้า

ไม่นานก็เป็นพระอรหันต์เลย เพราะกำลังท่านสูงอยู่แล้ว บริวารมัวแต่ใจเย็นอยู่จึงตามไม่ทัน คิดว่าอย่างไรท่านก็ต้องรอแน่ ที่ไหนได้..ท่านไม่รอแล้ว โดดไปเลย ท่านก็เลยต้องอยู่เพื่อรอเก็บบริวารของตัวเอง

ถาม : แล้วอย่างนี้ถ้าเราไม่เคยผูกพันกับท่าน โอกาสจะเจอท่านก็ไม่มี ?
ตอบ : โอกาสเจอยากเต็มที แต่ว่าท่านบอกวิธีติดต่อให้นะ ท่านบอกว่า "ให้จัดอาสนะ ๕ ที่ปูด้วยผ้าขาว แล้วก็จุดธูปเทียน ตั้งใจบูชานึกถึงท่าน" ว่าคาถาว่า “โลกะอุตตะโร มหาเถโร อะหังวันทามิ ตัง สะทา” ภาวนาไปเรื่อย ๆ ท่านบอกว่า ถ้าหากว่าท่านว่างก็จะมาเอง ถ้าไม่ว่างจะมาในฝัน

ถาม : มาเนื้อ ๆ เลยหรือครับ ?
ตอบ : เออ..มาเนื้อ ๆ นี่แหละ แล้วระวังนะองค์นั้น บางทีมาขอข้าวเย็นกินหน้าตาเฉยเลย ถ้าขอก็ถวายไปเถอะ ...(หัวเราะ)...

บางคนก็ตกใจ อะไร..พระขอข้าวเย็นฉัน..เอาข้าวมา จะให้ใส่ที่ไหน ? ท่านควักกาละมังใบเบ้อเริ่มออกมา เอ้า..กาละมังก็กาละมังละวะ ก็ใส่ลงไปทั้งข้าวทั้งกับ ท่านก็คลุกของท่านไปเรื่อย เสร็จแล้วก็ตั้งหน้าตั้งตาฉันทั้งตอนเย็นนั่นแหละ ฟาดลงไปทีครึ่งค่อนกาละมัง

ถาม : ใช้เวลาอเมริกาหรือเปล่าครับ ?
ตอบ : คนเห็นก็แปลกใจ แต่ตอนท่านกลับแล้วซิ..ข้าวก็ยังเหลือเต็มกาละมังเท่าเดิม..(หัวเราะ)..ไม่รู้เหมือนกันว่าท่านฉันอีท่าไหน...ไม่มีพร่องเลย

ถาม : แต่เห็นว่าฉัน ?
ตอบ : เห็นว่าฉัน ตอนฉันก็หมดไปเป็นครึ่ง ๆ เลย

มีต่อ...