[ลัก...ยิ้ม]

การขออภัยทาน
ซึ่งเป็นธรรมสูงสุดในพุทธศาสนา



เมื่อเอาคำตรัสของสมเด็จองค์ปัจจุบัน ที่ทรงตรัสไว้ในพระไตรปิฏกว่า “หากตถาคตจักเอานิ้วชี้ลงที่แผ่นดินจุดใดก็ตามในโลกมนุษย์นี้ จักไม่มีกระดูกของตถาคตปนอยู่นั้น ย่อมเป็นไปไม่ได้ เพราะตถาคตเกิด-ตาย ๆ มานับชาติไม่ถ้วน” เมื่อใช้ปัญญาพิจารณาตามคำตรัสของพระองค์ ก็ยอมรับว่าจริง และพิจารณาต่อไปว่า ในปัจจุบันนี้มีพระพุทธเจ้ามากี่พระองค์แล้ว ก็ยิ่งชัดเจนหมดสงสัยว่า พวกเราไม่มีทางพ้นจากการปรามาสพระรัตนตรัยไปได้เลย เพราะแผ่นดินที่เราเหยียบย่ำอยู่นี้ ล้วนแต่เป็นกระดูก หรือพระบรมสารีริกธาตุ พระธาตุของพระอรหันต์ทุก ๆ พุทธันดร รวมทั้งกระดูกของเราเองด้วยทุกวันดังนั้น สมเด็จองค์ปฐม จึงทรงมีพระเมตตามาตรัสสอนพวกเราความว่า “พวกเจ้าควรหมั่นขอขมาพระรัตนตรัยไว้ทุก ๆ วัน เพื่อจักได้ลดโทษการปรามาสพระรัตนตรัยลงได้บ้าง”

หลวงพ่อท่านก็เมตตามาสอนความว่า นอกจากขอขมาพระรัตนตรัยแล้ว ควรขอขมาพ่อ-แม่ในอดีตชาติด้วย และควรขอขมาให้บ่อย ๆ เพราะพวกเอ็งมันพยศกับพ่อ-แม่เกือบทุกชาติ

ส่วนรายละเอียดผมไม่ขอกล่าว เพราะทุกคนมีจริต-นิสัยและกรรมไม่เสมอกัน แต่ทุกคนก็มีอุบายของตนเอง บางคนชอบสั้น ๆ บางคนชอบยาว ๆ บางคนว่าเป็นบาลี บางคนว่าเป็นภาษาไทย และบางคนก็ว่าทั้งบาลีและภาษาไทย (คงนึกกลัวว่าพระท่าน คงอาจจะไม่รู้คำบาลีกระมัง)

สมเด็จองค์ปฐมทรงตรัสว่า

๑. “นี่จัดว่าเป็นขออภัยทาน ซึ่งเป็นธรรมสูงสุดในพระพุทธศาสนาเช่นกัน หมั่นทำให้บ่อย ๆ ไม่ว่าจักเป็นผู้ให้อภัยทานหรือเป็นผู้ขออภัยทาน ก็สามารถทำจิตให้เยือกเย็นได้”

๒. “หมั่นมาพระนิพพานให้บ่อย ๆ จิตจักได้เคยชิน เป็นการซักซ้อมมโนมยิทธิไปในตัวด้วย”