พระอาจารย์เคยท่องบทกลอน ของวิสา คัญทัพ ให้ฟังว่า
มีทุกข์ในเรือนกาย.........มีความตายในดวงตา
น้ำนมแห่งมารดา...........ในสายเลือดยังเหือดหาย
ทุกคำคือชีวิต...............ทุกชีวิตอันเรียงราย
คือพรหมอันเกิดกาย........มาร่วมถิ่นแผ่นดินเดียว ฯลฯ
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 22-05-2010 เมื่อ 14:03
|