[เถรี]

อบรมที่เกาะพระฤๅษี วันที่ ๑๖ พฤษภาคม ๒๕๕๐

วันนี้วันพระ ผมเองต้องไปเรียนต่อเพราะเปิดเทอมใหม่แล้ว พระก็ไปปาฏิโมกข์กันหมดเหลือแต่แม่ชี ระยะนี้พายุเข้าทางด้านอันดามัน ฝนจะตกหนักต่อเนื่องอีกหลายวัน

พวกเรายังไม่เคยรบกับน้ำท่วม ถ้าน้ำท่วม พอเริ่มลดให้ตักน้ำล้างตามไปด้วย อย่างพวกโคลน ให้ตักน้ำราดทิ้งไปเลย อย่าปล่อยจนน้ำลดหมด ไม่อย่างนั้นแล้วเราจะต้องเสียเวลามาล้างทีหลังอีกนานมาก

ห้องน้ำของเรา ถ้าน้ำท่วมโคลนจะเข้าไปได้ ถึงเวลาน้ำลง พอพื้นเริ่มโผล่ก็เริ่มล้างได้ ถ้าไม่ล้างไล่ไปตอนนั้น เราจะต้องเสียน้ำจำนวนมหาศาลมาล้างทีหลัง แล้วก็ต้องหิ้วน้ำไกล ตอนที่ท่วมน้ำอยู่ใกล้ ล้างได้ง่าย ที่นี่น้ำท่วมเป็นปกติ

สมัยแรก ๆ ที่ผมมาอยู่ที่นี่ หลายปีน้ำจึงจะท่วมสักครั้งหนึ่ง พอ อบต. ไม่รู้ว่าจะเอางบไปทำอะไร ก็ไปสร้างฝายเอาไว้ตรงด้านหลังหน่วยป้องกัน กจ. ๑๒ ตั้งแต่สร้างฝายเสร็จ น้ำจะท่วมทุกครั้งที่ฝนตกหนัก

การสร้างฝายถ้าจะให้ได้ประโยชน์ จะต้องสร้างเหนือหมู่บ้าน คนในหมู่บ้านจะได้ใช้น้ำ แต่นี่ไปสร้างไว้ใต้หมู่บ้านมา ๓ - ๔ กิโลเมตร..! เขาไม่รู้ว่าจะเอาเงินไปทำอะไร เลยไปสร้างทิ้งไว้เล่น ๆ ให้น้ำท่วมวัดเรา นั่นเป็นเรื่องของทางโลกเขา

เมื่อคืนผมตื่น ๕ ทุ่มกว่า เป็นการตื่นเองอย่างที่ชีปุ๊กบอก ถึงเวลาโดนสั่งให้ตื่น เรื่องอย่างนี้ บางทีก็เป็นการเร่งรัดผลปฏิบัติของเราอย่างหนึ่ง หรืออาจจะต้องช่วยเหลือต่อสรรพสัตว์ทั้งหลายอีกอย่างหนึ่ง จัดเป็นสัญญาเดิม งานเดิม ที่สืบเนื่องกันมาตั้งแต่อดีต บางคำสั่งที่ได้รับ ก็รู้สึกว่าฝืนใจของเรา

แต่ถ้าพิจารณาว่าไม่มีผลเสียก็ให้ทำตาม หรือว่าไม่ยากเกินความสามารถก็ให้ทำตาม ผมจะยกตัวอย่างตัวอย่างให้ฟังเรื่องหนึ่ง เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ ๒๐ กว่าปีที่แล้ว มีโยมท่านหนึ่งเป็นผู้หญิง...

ตอนนั้นท่านเป็นผู้อำนวยการวิทยาลัยครูพระนครศรีอยุธยา เป็นคนที่ชอบปฏิบัติธรรม ได้ยินชื่อเสียงของหลวงปู่ปาน วัดบางนมโค แล้วเกิดความเลื่อมใส ก็พยายามสืบหาว่า มีใครสืบทอดวิชาของหลวงปู่ปานได้บ้าง

พอทราบว่าหลวงพ่อวัดท่าซุงสืบทอดวิชาได้ เสาร์อาทิตย์ก็ขับรถไปวัดท่าซุงเพื่อฝึกมโนมยิทธิ แต่ไม่มีความเข้าใจในมโนมยิทธิ ในเมื่อไม่เข้าใจ จึงต้องใช้คำว่ายังฝึกไม่ได้ ความจริงท่านไม่เข้าใจว่า สิ่งที่ตัวเองทำนั้นก็คือได้แล้ว