๔. มอ ใช้อริยสัจเป็นหลักสำคัญในการแก้ปัญหา หรืออุปสรรค์ใด ๆ ที่เข้ามากระทบอารมณ์ของเธอ (กรรมทั้งหลายมาแต่เหตุ)
๕. มอ ตื่นเช้าขึ้นก็ใช้บารมี ๑๐ ให้เกิดประโยชน์แก่เธอ โดยใช้อธิษฐานบารมีว่า จะทำทุกอย่างเพื่อพระนิพพานจุดเดียว เป็นต้น
๖. มอ ใช้วิปัสสนาญาณ ๙ ข้อที่ ๑-๔ อยู่เป็นปกติ คือ ขั้นหนึ่ง มองทุกสิ่งในโลกล้วนไม่เที่ยง เพราะตกอยู่ภายใต้กฎของไตรลักษณ์ ขั้นสอง มองทุกสิ่งในโลกนี้ที่สุดพังหมด ไม่มีอะไรเหลือ ขั้นสาม มองหาทุกข์จากความไม่เที่ยง ทั้งโลกภายนอกและโลกภายใน คือ ขันธโลกหรือขันธ์ ๕ ที่จิตเธออาศัยอยู่ชั่วคราว ขั้นที่สี่ พิจารณาถึงภัยอันเกิดจากกฎของกรรม ซึ่งตามมาให้ผลกับร่างกายที่จิตเธออาศัยอยู่ ซึ่งไม่มีใครจะหนีภัยตัวนี้พ้นได้ เพราะกฎของกรรมนั้นเที่ยงเสมอ และให้ผลไม่ผิดตัวด้วย เป็นต้น
|