เมื่อก่อนใจยังเหนียวแน่นเรื่องเงิน (แม้ว่าจะทำบุญเรื่อย ๆ แต่ตัวเองยังรู้สึกผูกพันอยู่มาก)
ไปทำบุญ (ถวายทอง) กับหลวงพี่สมปอง แล้วท่านแซวว่า
"เรื่องทองฉันไม่สะสมไว้หรอก"
(คิดก่อนจะทำบุญว่าจะถวายแค่นี้ แล้วสะสมไว้อีกส่วน)
และไปกราบหลวงปู่องค์หนึ่ง เสียงท่านดลใจว่า
"ให้ตัดละเรื่องทรัพย์สมบัติ"
มีพี่อีกคนหนึ่งที่นับถือก็บอก
"ให้ทำทุกอย่างเพื่อสาธารณประโยชน์"
กลับมาก็คิด เออเรานี่ถ้าตายตอนนี้แล้วจะไปนิพพานได้อย่างไร
ถ้าใจเรายังผูกพันกับสิ่งที่ไม่ใช่เราอย่างนี้
จึงหักใจทำ.. เพื่อประโยชน์สุขของมวลชน (ขอบอกว่า แรก ๆ ยากมาก)
พอทำครั้งแรกได้ ครั้งต่อมากล้วยมาก อารมณ์ใจก็แสนสบาย รู้อย่างนี้ ทำแบบนี้มาตั้งนานแล้ว มัวแต่งกอยู่ได้ (พูดกับตัวเองในใจอย่างนั้น)
ผลปรากฎว่า หลังจากนั้น ก็มีพระคาถาลอยมาระหว่างชมองค์พระลักษมีที่ได้มาใหม่
ระหว่างชมความงามด้วยความสุขใจอย่างเพลิดเพลินกึ่งจะเคลิ้มหลับ ก็มีคาถาลอยมาให้เราท่อง ต่อมาจึงรู้ว่า เป็นคาถาพระเจ้าสิบหกพระองค์
ท่านมาให้เราท่องเพื่อสงเคราะห์เรื่องการค้าที่บ้าน
รู้สึกอิ่มเอมใจอย่างมาก เพราะรู้ว่า
การที่ท่านสงเคราะห์เราเพราะเราทำได้จริงตามที่ใจตั้งไว้
........................
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย คุณ๓ : 30-04-2010 เมื่อ 12:19
|