[เถรี]

พวกเราทั้งหลายในฐานะพสกนิกร ถ้าหากว่ามีเรื่องอะไรที่เกี่ยวข้องกับราชวงศ์ ก็อย่างที่กระผม/อาตมภาพเคยลำดับความสำคัญให้ ก็คือถ้าเรื่องส่วนตัวกับเรื่องคณะสงฆ์ กระผม/อาตมภาพจะเอางานคณะสงฆ์ก่อน แต่ถ้าเป็นงานคณะสงฆ์กับงานในรั้วในวัง กระผม/อาตมภาพก็ต้องเสียสละงานคณะสงฆ์ เอางานในรั้วในวังไว้ก่อน

เนื่องเพราะว่าสถาบันหลักของบ้านเราเมืองเรานั้น ไม่สามารถที่จะทิ้งกันได้ เปรียบเสมือนกับเก้าอี้ ๓ ขา ถ้าขาดขาใดขาหนึ่งไปก็ไม่สามารถที่จะตั้งอยู่ได้อย่างมั่นคง จึงเป็นเรื่องที่ไม่ใช่ว่าเราไปรับงานที่อื่นไว้ เห็นแน่ ๆ ว่าจะได้เงินมาก แล้วอยู่ ๆ มาเจองานหลวง ซึ่งสมัยก่อนนี้ ไม่ว่าคุณจะยศใหญ่แค่ไหนก็รับไปคนละ ๒๐๐ บาท..! แล้วเราก็จะไปทิ้งงานหลวง เพื่อไปเอาที่เงินมากกว่า ถ้าทำแบบนั้นก็หาที่ตาย..! คาดว่าไม่มีผู้บังคับบัญชาคนไหนที่อยากจะให้เราทำอย่างนั้น

งานนี้กระผม/อาตมภาพเอง ซึ่งปกติแล้ว ในปัจจุบันสมณศักดิ์ก็คือ เทียบเจ้าคณะอำเภอชั้นพิเศษ ฝ่ายวิปัสสนาธุระ ปกติถ้าในฝ่ายมหานิกายแล้วก็นั่งเหนือว่าพระครูทั้งจังหวัด แต่ด้วยความที่ว่างานนี้พระครูศรีศาสนกิจ (ณรงค์ชัย สุวีโร ป.ธ.๖) เจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรี (ธรรมยุต) ได้รับการระบุตัวมาด้วย ก็เลยต้องนั่งต่อจากท่านไป เนื่องเพราะว่าเจ้าคณะจังหวัด รองเจ้าคณะจังหวัด จะถือพัดเปลวเพลิง ซึ่งมีระดับชั้นสูงกว่าพระครูทั่วไป แต่ว่าเรื่องทั้งหลายเหล่านี้ เราไม่ได้ใส่ใจตรงนั้น ส่วนที่ใส่ใจก็คือว่าการที่ได้รับนิมนต์ให้ไปถวายการต้อนรับนั้น ถือว่าเป็นเกียรติยศสูงสุดของพระภิกษุสงฆ์รูปนั้น ๆ

โดยเฉพาะในส่วนของผ้าไตรพระราชทาน ซึ่งมีข้อปฏิบัติก็คือว่า "รับมาแล้วต้องใช้ฉลองพระเดชพระคุณด้วย" สมัยก่อนหลวงปู่มหาอำพัน - พระเดชพระคุณพระภาวนาปัญญาวิสุทธิ์ (อำพัน อาภรโณ บุญ-หลง) วัดเทพศิรินทราวาส ท่านรับผ้าไตรพระราชทานมาแล้วก็ใส่กล่องพลาสติกขึ้นหิ้งไว้บูชา ยังกราบเรียนหลวงปู่ว่า "เราต้องใช้นะครับ เพื่อให้พระองค์ท่านได้พระราชกุศล"