[เถรี]

คราวนี้พวกเราจะเห็นความย้อนแย้งกันในสังคมไทยของเรา โดยเฉพาะต่างจังหวัดไกล ๆ ทุกอย่างต้องพึ่งพาวัดวาอารามทั้งหมด แต่ความคิดของคนในกรุงเทพฯ ที่ประเภทกินแล้วไม่มีอะไรจะทำ ก็คือพระรวยก็เลยทำให้เกิดเรื่องไม่ดีไม่งามขึ้นมาเยอะแยะมากมาย โดยที่ไม่ได้ดูว่าสาเหตุที่แท้จริงเกิดจากอะไร และที่แน่ ๆ ก็คือไม่ได้แยกตัวบุคคลออกจากคณะสงฆ์ หรือว่าไม่ได้แยกตัวบุคคลออกจากพระพุทธศาสนา เป็นการเหมาโหลรวมกันหมด จะดีจะชั่ว ถือว่าเป็นปลาข้องเดียวกัน เน่าตัวหนึ่งก็เหม็นหมดทั้งข้อง

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ในส่วนนี้ก็คงเหลือแต่ฝากความหวังไว้กับมหาเถรสมาคม และคณะกรรมการคุ้มครองพระพุทธศาสนา ซึ่งจนป่านนี้ก็ยังไม่เห็นแสงสว่างปลายอุโมงค์ ว่าจะทำอะไรที่เป็นมรรคเป็นผลขึ้นมาบ้าง ยกเว้นอย่างเดียว ล่าสุดตอกย้ำมติมหาเถรสมาคมปี ๒๕๖๒ ห้ามพระภิกษุสามเณรยุ่งการเมืองอย่างเด็ดขาด ซึ่งก็คงจะห้ามได้แบบเท่ ๆ เท่านั้น ท่านที่ยุ่งก็ยังคงยุ่งต่อไป จึงเป็นอะไรที่เราท่านทั้งหลาย ถ้าไม่เหนือบ่ากว่าแรง คำสั่งผู้บังคับบัญชาเราก็ทำไป หน้าที่ของเรามีอะไรก็รับผิดชอบไป แต่ว่าในส่วนที่สำคัญที่สุดก็คือหน้าที่ในการชำระจิตใจของเราให้เบาบางจากกิเลส

หลายท่านเห็นกระผม/อาตมภาพใช้เงินแบบไม่คิด มีเท่าไรใช้แค่หมด คนส่วนใหญ่จะนึกว่ากระผม/อาตมภาพรวย ก็คือมีเท่าไรก็ให้เขาได้ แต่ความจริงนั่นเป็นวิธีการหนึ่งในการลด ละ เลิก กิเลสของตัวเราเอง ถ้าเรายังมีความห่วง มีความหวงในปัจจัยไทยธรรมต่าง ๆ อยู่ ก็แปลว่าเราท่านทั้งหลายยังเอาตัวไม่รอด

สมัยก่อนมาวัดท่าขนุน สังฆทานเน่าคาห้องไม่รู้เท่าไรต่อเท่าไร ก็เพราะไอ้ความหวงความห่วงไม่เข้าท่านั่นแหละ เหมือนอย่างกับรักษาของสงฆ์ แต่ความจริงก็คือทำให้ของสงฆ์บรรลัยฉิบหายหมด มาปัจจุบันนี้ค่อยดีหน่อย เพราะว่ามีการแจกจ่ายออกไปสารพัดรอบทิศรอบทาง ทางด้านแม่ชีชื่น (อุบาสิกาชื่น ศรีสองแคว) หัวหน้าแม่ชีวัดท่าขนุน ก็มีการนำไปถวายเป็นกฐินหรือผ้าป่าให้กับวัดต่าง ๆ ในที่กันดารทุกปี

พวกเราก็ช่วยเหลือสาธารณภัยต่าง ๆ ตลอดจนกระทั่งมอบให้กับหน่วยราชการ ทหาร ตำรวจ โดยเฉพาะเด็กนักเรียน ก็คือหลังจากที่พวกเราเรียกว่า "ออกร้านเซเว่น" ในแต่ละเดือนแล้ว ส่วนที่เหลือก็คือพร้อมแจก ไม่อย่างนั้นแล้วก็อาจจะมีการเน่าคาห้องอีกเหมือนเดิม