เมื่อวนมาถึงบริเวณปราสาทสามฤดูของเจ้าชายสิทธัตถะ กลายเป็นเทวาลัยเจ้าแม่กาลีไปแล้ว เสาอโศกที่พระเจ้าอโศกมหาราชอุตส่าห์ทำเอาไว้ เพื่อปักแสดงให้รู้ว่าสถานที่นั้นเป็นสถานที่สำคัญอย่างไรในพระพุทธศาสนา ก็โดนชาวฮินดูทำการเหลาจนกลายเป็นศิวลึงค์ไปเรียบร้อยแล้วเช่นกัน..!
เมื่อเสร็จจากตรงนี้ พวกเราก็ย้อนมาขึ้นรถ ตั้งใจจะไปยังพิพิธภัณฑ์เมืองกบิลพัสดุ์ แต่ปรากฏว่าทางพิพิธภัณฑ์ยังไม่เปิดให้พวกเราเข้าไปชม จึงวิ่งต่อไปยังบ้านนิกลิหาวะ ซึ่งเป็นสถานที่ประสูติของพระพุทธเจ้าองค์ที่ ๒ ในภัทรกัปนี้ ก็คือพระโกนาคมสัมมาสัมพุทธเจ้า
เมื่อไปถึง ทางด้านเจ้าหน้าที่รีบเปิดวิหารเล็ก ๆ ที่มีเสาอโศกต้นใหญ่มหึมาอยู่ทางด้านในให้พวกเราได้เข้าไปชื่นชมว่า สถานที่ซึ่งองค์สมเด็จพระบรมครูประสูตินั้น อยู่ในบริเวณใกล้เคียงนี้เอง เพราะว่าเสาอโศกต้นนี้เขางมขึ้นมาจากสระน้ำด้านหลัง แล้วก็ชะลอมาเอาไว้ตรงสถานที่นี้ เมื่อฟังบรรยายและถ่ายรูปกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว กระผม/อาตมภาพก็ควักกระเป๋าส่งให้ผู้เฝ้าไป ๒๐๐ รูปี ทำเอาอีกฝ่ายยิ้มไม่หุบ แถมยังชี้ให้ไปไหว้พระที่ทางมณฑปด้านหลังอีกต่างหาก
เมื่อฟังบรรยายบริเวณสระบัวเสร็จเรียบร้อย พวกเราก็กลับขึ้นรถ วิ่งไปยังวัดไทยนิโครธารามซึ่งอยู่ติดกับวัดนิโครธารามสมัยพุทธกาล เพื่อที่จะมาอาศัยเข้าห้องน้ำที่นี่ ซึ่งการสร้างวัดไทยนั้น ส่วนใหญ่ก็เน้นเรื่องห้องน้ำ ที่วัดไทยนิโครธารามนี้ก็เช่นกัน มีห้องน้ำสะอาดสะอ้าน และมากมายเพียงพอ ไม่ต้องไปแย่งกัน
เสร็จจากตรงนี้แล้ว พวกเราก็ชักแถวเดินขบวนไปยังวัดนิโครธารามในสมัยพุทธกาล ซึ่งสมเด็จพระเจ้าสุทโธทนมหาราชท่านได้ซื้อที่ตรงนี้จากเจ้าศากยะตระกูลหนึ่ง เพื่อทำการสร้างเป็นวัด ถวายองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่เสด็จมาโปรดถึงเมืองกบิลพัสดุ์ แล้วก็ได้จำพรรษาอยู่ที่นี่พรรษาหนึ่งอีกด้วย
พวกเราไปทำการกราบสักการะ เจริญพระพุทธมนต์ถวายเป็นพุทธบูชา แล้วก็ทำการประทักษิณ ถ่ายรูปหมู่ จากนั้นก็เดินกลับออกมายังวัดไทยนิโครธาราม เพื่อร่วมกันในการทอดผ้าป่าพัฒนาวัดแห่งนี้ต่อไป โดยควักกระเป๋าเงินส่วนตัวถวายไป ๑๐,๐๐๐ รูปี แล้วให้พวกเราช่วยกันร่วมทำบุญ จากนั้นกระผม/อาตมภาพก็ปิดท้ายให้ครบ ได้เงินอินเดีย ๓๐,๐๐๐ รูปี เงินไทย ๑๐,๐๐๐ บาท ส่วนเงินดอลลาร์นั้นที่นี่ได้มา ๑๒ ดอลลาร์ กระผม/อาตมภาพเติมให้ครบ ๑๐๐ ดอลลาร์เช่นกัน
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : วันนี้ เมื่อ 03:47
|