[เถรี]

เมื่อทุกคนเข้าห้องน้ำแล้ว ก็มีอาหารจัดเตรียมเอาไว้อย่างพร้อมมูล โดยเฉพาะก๋วยเตี๋ยวเรือซึ่งอร่อยที่สุดในสามโลก เพราะว่าแม้แต่ผีก็มาขอกินด้วย..! พร้อมทั้งมีคณะพระภิกษุและญาติโยมอีกคณะหนึ่ง ซึ่งมาอาศัยฉันเพลที่นี่เช่นกัน

ทางวัดสิทธารถราชมณเฑียรนั้นมีนโยบายว่า ถ้าเป็นนักบวช ไม่ว่าจะเป็นนิกายใด ศาสนาใดก็ตาม ถ้าพาคณะมาสามารถที่จะมาใช้ห้องน้ำและรับประทานอาหารได้ทั้งสิ้น ประมาณว่าไม่คิดเงิน แต่ถ้าหากว่าตั้งใจร่วมบุญอยู่ก็ยินดีที่จะรับ ตอนแรกคิดว่าคงจะเลี้ยงได้ไม่กี่วัน แต่ปรากฏว่า ๑๐ ปี ผ่านไปแล้ว เงินที่พระและญาติโยมทำบุญก็ยังเพียงพอที่จะเลี้ยงคนอยู่ โดยเฉพาะข้าวปลาอาหารนั้น ส่วนหนึ่งขนมาจากเมืองไทย จึงทำให้บุคคลที่มาถึงประเทศอินเดีย แล้วคิดถึงอาหารไทย สามารถที่จะมารับประทานอาหารที่นี่ให้หายคิดถึงได้

เมื่ออิ่มแล้ว ท่านเจ้าคุณกอล์ฟก็พากระผม/อาตมภาพลงไปทางหลังวัด ซึ่งซื้อที่ดินเอาไว้มากกว่าตัววัดเดิมประมาณสองเท่า เตรียมที่จะขยายพื้นที่ออกไปทางด้านหลัง มีทั้งการสร้างอุโบสถและกุฏิกรรมฐาน เหล่านั้นเป็นต้น กระผม/อาตมภาพจึงไปแผ่เมตตาและอุทิศส่วนกุศลให้แก่ผู้ที่รักษาในบริเวณนั้น ขอช่วยดลจิตดลใจให้ท่านนายอำเภอบาลามปุระ ทำการเซ็นอนุญาตให้มูลนิธิถือครองที่ดินเสียที จะได้ไม่ต้องอาศัยชื่อของคนอื่นในการถือครอง ทางวัดจะได้เริ่มสร้างอย่างเป็นทางการ

เมื่อกลับเข้ามาแล้ว กระผม/อาตมภาพก็นำทุกคนถวายผ้าป่าร่วมซื้อที่ดิน และสร้างวัดสิทธารถราชมณเฑียรส่วนทางด้านหลังที่เห็นอยู่ โดยที่รวบรวมเงินแล้ว กระผม/อาตมภาพก็ทำการปิดยอดให้ จากที่ควักออกไปจากกระเป๋าตัวเอง ๕๐,๐๐๐ รูปี เมื่อปิดยอดแล้วก็ได้ ๗๐,๐๐๐ รูปีถ้วน ส่วนเงินไทย ตอนแรกได้มา ๒๖,๐๐๐ กว่าบาท กระผม/อาตมภาพเติมให้เต็ม ๓๐,๐๐๐ บาท ส่วนเงินดอลล่าร์อเมริกันได้มา ๑๐ ดอลล่าร์ กระผม/อาตมภาพเติมให้ครบ ๑๐๐ ดอลล่าร์

เงินทั้งหลายเหล่านี้ ญาติโยมไม่ต้องห่วง เนื่องเพราะว่าก่อนจะมานั้น ก็มีป้ามอย (นางสาวมณีวรรณ สัมฤทธิ์) มีน้องโอ (นางสาวปาริฉัตร อายุวัฒนะ) มีน้องตุ๊กตา (นางสาวมาลีรัตนา นาคทอง) ได้ถวายเงินรูปีมาให้กระผม/อาตมภาพหอบใหญ่ แล้วในระหว่างเดินทางนี้ ยังมีมาดามเฮง (นางสมหวัง งามพฤกษ์วานิชย์) ถวายให้วันละ ๕,๐๐๐ รูปี แต่ขอโทษเถอะ..กระผม/อาตมภาพใช้เกลี้ยงอยู่ทุกวัน..!