[เถรี]

หลังจากฉันเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ไปเข้าห้องน้ำอีกรอบหนึ่ง แล้วค่อยกลับขึ้นรถ วิ่งออกไปได้ไม่นานเท่านั้น เสียงร้อง "เฮ้ย..!" จากคนขับก็ทำเอาพวกเราสะดุ้ง เนื่องเพราะว่ามีรถจักรยานเลี้ยวตัดหน้ากะทันหัน..! เบรกอย่างไรก็เบรกไม่อยู่ มีหวังตายแน่นอน คนขับถึงขนาดหักขึ้นไปบนเกาะกลางถนนเลย..! เสียงดังโครมสนั่น แล้วมีเสียงขลุก ๆ อยู่ใต้ท้องรถด้วย กระผม/อาตมภาพเห็นสภาพแล้วว่าเอ็งไม่รอดแน่นอน..! แต่ท่านเจ้าคุณกอล์ฟบอกว่า "มันกระเด็นออกไปทางด้านอีกฝั่งหนึ่งของถนน" รอดไปได้ แต่ว่าจักรยานพังแหลกหมดทั้งคัน..!

ในเรื่องของอุบัติเหตุทางรถยนต์ของประเทศอินเดียนั้น ถ้าไม่บาดเจ็บสาหัส หรือถึงแก่ชีวิต เขาถือว่าขอกันกิน รถของเราก็เลยวิ่งต่อกันไปหน้าตาเฉย..! ท่ามกลางความงุนงงสงสัยเป็นอย่างยิ่งว่า ไอ้คนขี่จักรยานมันรอดตายได้อย่างไร ? พวกเราไม่เพียงสงสัย คาดว่าตัวมันเองก็สงสัยไม่ต่างจากพวกเราแน่นอน ต้องขอบพระคุณ "มหามาตา" และบริวารที่ช่วยเหลือสุดชีวิต ถ้าหากว่าไม่ช่วยถีบมันออกไป มีหวังได้เป็นศพแน่นอน แล้วรถเราที่ปีนเกาะกลางถนนก็กลับลงมาอย่างนิ่มนวล แทนที่จะกระโจนข้ามไปอีกฝั่งหนึ่ง หรือไม่ก็พลิกคว่ำไปเลย..! กลับไม่เป็นอะไรทั้งสิ้น วิ่งต่อกันไปหน้าตาเฉย..!

สภาพอากาศทางด้านนอกมืดมัวไปหมด แต่ว่าไม่ใช่หมอก หากแต่ว่าเป็นฝุ่นพีเอ็ม ๒.๕ ที่หนาแน่นจนกระทั่งตัวเลขแดงแจ๋ขนาดนั้น..! ประมาณ ๑๗.๔๐ น. พวกเรามาถึงวัดไทยกุสินาราเฉลิมราชย์ ได้เข้าไปกราบพระประธาน และร่วมกันทำบุญถวายผ้าป่า ซึ่งมีทั้งสร้างโรงพยาบาล ทั้งผ้าป่า และถวายพระสงฆ์ กระผม/อาตมภาพใส่ไปกองละ ๑๐,๐๐๐ รูปีเหมือนเดิม หลังจากนั้นแล้ว ไม่ว่าจะเงินไทยหรือเงินรูปี ถ้าหากว่าขาดก็จะพยายามเติมให้เต็ม ๕๐๐ หรือ ๑,๐๐๐ ทุกกอง ดังนั้น..ตรงจุดนี้ กระผม/อาตมภาพคนเดียวน่าจะใช้ไปเกิน ๔๐,๐๐๐ รูปี..!

เมื่อถวายสังฆทานเรียบร้อยแล้ว พวกเราก็ยังมาช่วยกันเปิดไฟถวายพระเจดีย์กุสินาราเฉลิมราชย์ ซึ่งมีพิธีการอ่านโองการประกาศบอกเทวดา และให้กระผม/อาตมภาพเป็นคนกดปุ่ม หลังจากที่ทำการตามไฟถวายเป็นพุทธบูชาแล้ว พวกเราก็ขอลาจากทางวัดกุสินาราเฉลิมราชย์ ฝ่าอากาศหนาวเฉียบที่ตอนนี้อยู่ที่ประมาณ ๑๖ องศาเซลเซียสเท่านั้น มายังโรงแรม ดิ อิมพีเรียล กุสินารา ซึ่งมีรูปของหลวงพ่อพระนอนปรินิพพาองค์ใหญ่อยู่กลางโรงแรมเลยทีเดียว..!

เมื่อรับกุญแจมาได้ เข้าสู่ห้องพักแล้วกระผม/อาตมภาพดีใจมาก เนื่องเพราะว่ามีอ่างน้ำ วันนี้จะได้แช่น้ำร้อนให้หายเมื่อยหายขบเสียที จึงรีบทำการบันทึกเสียงธรรมจากวัดท่าขนุนเอาไว้ก่อน

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพุธที่ ๑๗ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๖๘
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)