[เถรี]

เมื่อทำพิธีถวายผ้าป่ากันเรียบร้อยและรับพรแล้ว พวกเราก็มารับประทานอาหารกลางวันกัน ทางโรงครัวของวัดไทยสารนาถ จัดอาหารกลางวันรสชาติดีเอาไว้ เพื่อให้พวกเราได้กินกันอย่างเต็มที่

เมื่ออิ่มแล้ว ยังมีเวลาเหลืออยู่ จึงให้พวกเราทั้งหมดไปเดินตลาด ก็คือซื้อหาสิ่งของ กระผม/อาตมภาพและท่านปิง (พระกวีศิลป์ วิสุทฺธิกุโล) ได้ไปเดินทางด้านหน้าวัดไทยสารนาถ ซึ่งมีข้าวของจำหน่ายมากมาย แต่ในขณะเดียวกัน ก็มีคนเดินตามขอทานไปตลอดทาง ทำให้ไม่ได้รับความสะดวก

ครั้นเข้ามาในวัด ปรากฏว่าทางด้านลูกศิษย์วัดไปหอบข้าวของต่าง ๆ มาขายอยู่ข้างใน..! ด้วยความที่มาช้าก็เลยไม่รู้ว่าเขามีบริการแบบ "เดลิเวรี่" ถึงที่แบบนี้ด้วย แต่ละคนก็เลยซื้อข้าวของกันไปหอบสองหอบ ซึ่งไม่ทราบเหมือนกันว่าจะฝากกันทั่วถึงหรือเปล่า ? จากนั้นพวกเราก็ลาหลวงพ่อสุมงฺคลิโก เพื่อที่จะเดินทางต่อไปยังเมืองกุสินารา เมื่อขึ้นรถมาและฟังบรรยายจากพระครูธรรมธรวรัญญ, ดร. แล้ว พวกเราก็พักผ่อนกันตามอัธยาศัย

กระผม/อาตมภาพลืมตาขึ้นมาจากการภาวนา เป็นช่วงที่กำลังข้ามแม่น้ำสรภู ซึ่งเป็นแม่น้ำใหญ่สำคัญแม่น้ำสายหนึ่งของประเทศอินเดีย หลังจากวิ่งไปอีกเพียงเล็กน้อย ก็สังเกตเห็นว่าในนานั้นมีกวางอยู่หลายตัว ครั้นพอกล่าวถึง ท่านเจ้าคุณกอล์ฟและพระครูธรรมธรวรัญญ, ดร. ของเราก็ตื่นเต้นเป็นการใหญ่ บอกว่าไม่ใช่กวาง แต่นั่นคือ "นิลกาย" ซึ่งเป็นสัตว์สงวนหายากสุด ๆ ของอินเดียเขา วันนี้มาปรากฏตัวทั้งสองฝั่ง ก็คือฝั่งถนนด้านซ้ายและด้านขวา หากินอยู่ในนาของชาวบ้านแบบไม่สนใจอะไรเลย

นิลกายนั้นเป็นสัตว์ตระกูลวัว แต่หน้าตาแปลกมาก เพราะว่าลักษณะของตัวเป็นวัว แต่ว่าคอเหมือนม้า หน้าเหมือนกวาง คางเหมือนแพะ ก็คือตัวผู้มีเคราเหมือนแพะด้วย ถ้าหากว่าเป็นตัวเมียก็สีอ่อนออกไปทางสีน้ำตาล แต่ว่าตัวผู้นั้นออกไปทางสีดำ จึงได้ชื่อว่านิลกาย

อากาศนอกรถของเรานั้นเย็นเฉียบทีเดียว ตอนนี้อยู่ที่ประมาณ ๒๐ องศาเซลเซียสเท่านั้น พวกเราวิ่งต่อไปได้อีกไม่นาน ก็แวะเข้าห้องน้ำกันก่อน เป็นห้องน้ำของโรงแรมที่ชื่อ Hotel Madhuban ซึ่งจริง ๆ ก็คือ "มธุปานะ" หรือว่าน้ำผึ้งนั่นเอง เมื่อเข้าห้องน้ำกันแล้วก็ไปอุดหนุนเขา ที่มีทั้งโยเกิร์ต มีทั้งชานม ซึ่งเรียกว่ากะลัมไจย แต่ของกระผม/อาตมภาพนั้นสั่งเอาชาดำธรรมมา ๒ แก้ว