[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอาทิตย์ที่ ๑๔ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๖๘ กระผม/อาตมภาพนั่งรถบริการสาธารณะ (Grab) จากแอพพลิเคชั่น พร้อมกับน้องเล็ก (นางสาวจิราพร ซื่อตรงต่อการ) ลูกปุ๊ก (สุมาลี ตีรเลิศพานิช) และลูกอ้วน (นางสาวภัทรวรรณ จะหวะ) ออกจากที่พักวัดอุทยาน ตำบลบางขุนกอง อำเภอบางกรวย จังหวัดนนทบุรี ตั้งแต่ตี ๕ เนื่องเพราะว่าทางเอ็นซีทัวร์นัดที่สนามบินนานาชาติดอนเมืองตอน ๖ โมงเช้า แต่ด้วยความที่เป็นวันอาทิตย์ และเช้ามืดรถไม่ติด จึงใช้เวลาวิ่งไม่ถึง ๒๐ นาที

เมื่อมาถึงก็เจอน้องการ์ตูน (นางสาวศรันย์พร บุรินทรโกษฐ์) ซึ่งเป็นหัวหน้าคณะประจำรถคันที่ ๑ รออยู่ก่อนแล้ว พวกเราส่งกระเป๋าให้ไปจัดการติดป้ายแล้วก็รับเอกสาร ตลอดจนกระทั่งวีซ่า และใบผ่านเข้าประเทศอินเดีย เมื่อมานั่งรอเวลาอยู่พักหนึ่ง ญาติโยมทั้งหลายก็ทยอยกันมา โดยเฉพาะมีพระจำนวนมากต่อมากด้วยกัน และที่อัศจรรย์ก็คือ ถ้าไม่ใช่พรรคพวกเพื่อนฝูง ก็เป็นลูกศิษย์ของกระผม/อาตมภาพเอง ซึ่งต่างก็จะไปสักการะสังเวชนียสถานที่ประเทศอินเดียกันทั้งนั้น

ตอนแรกกระผม/อาตมภาพเข้าใจว่าไปช่วงเดือนธันวาคม เป็นหน้าหนาว น่าจะมีนักท่องเที่ยวไม่มาก แต่ปรากฏว่ามีผู้รู้บอกว่าเป็นช่วง "ไฮซีซั่น" ก็คือฤดูกาลนักท่องเที่ยวมากของเขาพอดี ถือว่าเฮงไป ทักทายพรรคพวกเพื่อนฝูงและให้ลูกศิษย์ถ่ายรูปแล้ว ก็มานั่งรับปัจจัยจากญาติโยมทั้งหลาย ที่ควักกระเป๋าร่วมทำบุญไปอินเดียในครั้งนี้ จนกระทั่งกระเป๋าชักจะโป่งมากขึ้นทุกที..!

ยังไม่ทันจะ ๖ โมงเช้าดี ทางช่องเช็คอินก็เปิดให้พวกเราทำการเข้าไปทำการตรวจตั๋ว เพื่อที่จะออกหมายเลขขึ้นเครื่องให้แล้ว กระผม/อาตมภาพเอง ซึ่งมีกระเป๋าถือหนัก ๕.๑ กิโลกรัม เนื่องเพราะว่างวดนี้ขนเอาเครื่องกันหนาวไปอย่างเต็มที่ ต้องสละน้ำหนักทั้งหมดให้กับทางเอ็นซีทัวร์ ซึ่งขนเสบียงและเครื่องสำหรับถวายผ้าป่าไปหลายต่อหลายกล่องด้วยกัน

สักครู่หนึ่ง คุณเอ (นายฉัตตริน เพียรธรรม) กรรมการผู้จัดการของบริษัทเอ็นซีทัวร์ก็มาถึง บอกว่า "มาส่งและมาฝากคุณแม่ด้วยครับ" คำว่าคุณแม่ในที่นี้ก็คือคุณนวลจันทร์ เพียรธรรม ประธานคณะกรรมการบริษัทเอ็นซีทัวร์ เจ้าของชื่อ เอ็นซี (NC) นวลจันทร์นั่นเอง

เมื่อคุณนวลจันทร์มาถึงก็ถามว่า ทำไมพวกเรามากันเร็วอย่างนี้ ? แต่ทำท่าไม่ค่อยที่จะสงสัยแล้ว เพราะว่าไปกับคณะของเรามาหลายต่อหลายครั้ง โดยเฉพาะครั้งนี้คุณนวลจันทร์มาในฐานะลูกทัวร์ ไม่ใช่ผู้เป็นหัวหน้าคณะหรือว่าเป็นมัคคุเทศก์